ఇప్పపూలు -మొదటిదాని తరువాత

విప్పపూల చెట్టు దగ్గరకి తీసుకెళ్ళమని కొత్తగకుదిరిన పనమ్మాయి ఎల్లమ్మ వెంటపడ్డాను(ఆ ప్రదేశం కొత్త అవ్వటం వలన అలా ఆధారపడల్సోచ్చింది) అదంతా పెద్ద ఆవరణ ,నిజమయిన అడివిలా వుంది (అప్పుడు నా చిన్ని బుర్రకు )మొత్తానికి ధంతావధానం అవ్వకుండానే నిద్రకళ్ళతో ఎల్లమ్మ వెంటపడి వెళ్లాను ,మా ఇంటి ఫెన్సింగ్ ఆవథలకి తీసుకెళ్ళి ఓ పెద్ద చెట్టు కింద నిలబడింది ....నేనేమో సహనం పట్టలేక ఇంకెక్కడా ,ఎంత దూరం అంటుంటే ...ఆ అమ్మి సావధానంగా "ఇక్కడ ఏరుకోవచ్చు ఎవరు నడవరు "అంటూ వంగి ఎండిపోయిన ద్రాక్ష ,చిన్న కుంకుడు తొక్కలు లాటివి ఏరడం మొదలెట్టింది ,,నేనేమో అయ్యేవో తరువాత యేరుకో ముందు విప్పపూలు కోసుకోచ్చుకుందాం పద అనటం తడవు ..ఇవ్వెగధఇప్పపూలు నూ కూడా మంచి చూసి యేరు అంటు ..ఇది బాగుంది తిని సుడు అని నా నోట్లో పెట్టింది ..మనం "దూ ' అని వుమ్మి ఛీ ఇయ్యేవరికి కావాలి అంటూ ఇంట్లోకి వురికాను ....నా వెనుకే ఎల్లమ్మ పమిట కొంగు నిండా బోలెడన్ని తెచ్చి వంటగదిలో అమ్మ ముందు పోసింది ...మా అమ్మ కి విషయం తెలిసి ఒకటే నవ్వు ...నేను అవి తలలో పెట్టుకునే పూలనుకుని వాటికోసం కలవరించానని ..నోరంతా చేదుగా కుంకుడు రసం నోట్లో పడ్డట్లు వుండే విప్పపూలు నాకస్సలు ఇష్టం లేదు . వారం తరువాత భద్రాచలం వెళ్ళినప్పుడు గుడి దగ్గర ప్రసాదం ల ఇస్తోంటే ఇంకా ఆశ్చర్యపోయాను .... తరువాత అమ్మ వాటి ప్రాశస్త్యం చెప్పింధనుకోండి ....మొన్నామధ్య సాక్షిలో చదివి గుర్తు చేసుకున్నాం . ......తరువాత ఆటలకోసం చాల ఎరేదాన్ని :) అలా నా రంగుల కల విప్పపూవు వెలీసిపోయింది .
( ప్రాబ్లం వల్ల కొంత పోయింది అందుకే మరల రాసాను )

నాకిష్టమైన పాట- సన్నివేశం

నాకు ఈ పాటంటే చాల ఇష్టం ..సుత్తివేలు సన్నివేశం అధ్బుతం -:) మీరు సరదా చూడండి .

-

"ఇప్ప పూలు "

ఈ మద్య సాక్షి పేపర్ లో వరుసగా సమ్మర్ స్పెషల్ -చెట్టు కథలు వరుసగా ప్రచురిస్తున్నారు ,అవి చాల బాగుంటున్నాయి .మనల్ని భాల్యం లోకి మరి ఇంక్కేక్కడికో తీస్కుని వెళ్తున్నాయి .వీలయితే తప్పకుండా చదవండి . ఈ రోజు ఫలవంతమైన చెట్టు ,నిన్న అరుణమ్మ ఏరూ....పత్తాటి చెట్ల రేవూ రాసారు .నిన్నటి చెట్టు కథ రాసింది స.వెం .రమేశ్,ఈ కథని రెండు మూడు సార్లు చదుకున్నాను ,నాకైతే చాల నచ్చింది .పత్తటి చెట్టు కథ చదివి తాటి చెట్టు తో నా అనుభంధం రాద్దామనుకున్నాను బ్లాగ్ లో ....ఈ లోపు మన నెమలికన్ను "మురళి "రాసేసారు ..అందుకే మన ప్రయత్నం విరమించేసాం . ఆ మద్య ఒకరు సాక్షి లో విప్పపూల చెట్టు (ఇప్ప పూలు ) గురించిరాసి మన జ్ఞాపకాల తేనె తుట్టు ను కదిపెసారు ,అప్పుడే పంచుకోవాలనుకున్నాను కాని టైం కుదరలేదు .


ఈపాటికి అందరికి అర్ధం అయ్యే వుంటుంది మనకున్న "పూల పిచ్చి" ...మనం ఏ పువ్వును వదలం చిన్నప్పుడైతే తల లోకి ఇప్పుడేమో ఫ్లవేర్ వాస్ లోకి వెళ్తుంటాయి .(మనం ఆఫీసు కి పూలు పెట్టుకోం బాగోదని ప్చ్.....) పూలు అనే మాట వినబడితే చాలు ఎక్కడ అని అనేదాన్ని ....అలాంటి పిచ్చన్న మాట :)


నేను రెండవ తరగతి లో వుండగా మా నాన్నగారికి ఖమ్మం జిల్లా కొత్తగూడెం ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యింది ,మాకు ఫైనల్ పరీక్షలు జరుగు తున్నాయని నాన్న ముందు ఒక్కరే వెళ్లి జాయిన్ అయ్యారు . ఒక వారం తరువాత అక్కడి జవాన్లను తీసుకుని హైదరాబాద్ తిరిగి వచ్చారు ,,వాళ్లు సామాను షిఫ్ట్ చేయడానికి సహాయపడ్తారని. మేము వెళ్లబోయే ఇల్లు ,ఆఫీసు ఇల్లు కలిపే వుంటుందని ,వేహికాల్స్ చెకింగ్ కి అన్ని అక్కడికే వస్తాయని మా అమ్మతో జవాన్ (అటెండర్ ) చెప్తుంటే విన్నాము ..మా అమ్మ కుతూహలంగా ఆ ఇంటి వైశాల్యం ,గదులు పెరడు ,,అంతక్రితం వుండి వెళ్ళిన ఆఫీసర్ ఫ్యామిలీ వివరాలు ,పని మనుషుల వివరాలు అన్ని అడుగుతుంటే వాళ్లు హుషారుగా ఇంక అడిగినవి అడగనివి చెబుతుంటే మనము నోరు తెరుచుకొని మరి విన్నాము ...మేము వెళ్ళ బోయే ఇంట్లో ప్రహరీ లా సీతాఫల చెట్లు వున్నాయని సీజన్లో లో గంపలు గంపలు పండి తినలేక పారేయ్యలని మొక్కల కోసం ఎక్కడత్రవ్విన రాక్షసి బొగ్గు వస్తుందని ఇంటి వెనుక విప్పపూల చేట్టుందని కావలసినన్ని పూలని చెబుతుంటే ఇక మనం ఈస్ట్మాన్ కలర్లో ఆ పూలన్నీ కోసేసుకున్నట్లు (ఇప్పటికి కళ్ళల్లో మెదులుతుంది ) ఇక మా అమ్మని ఊపిరాడ నీయలేదు ,ఆ పూలు బీరు (సార ) చేయడానికి వుపయోగిస్తారని చెప్పింది ...అప్పటివరకు హైదరాబాద్ వదిలి వెళ్లడానికి బెంగాపడ్డ మనం ఎప్పుడెప్పుడు కొత్తగూడెం చెట్టు .తరువాత రెండురోజులకు మేము కొత్తగూడెం వెళ్ళాం .మేము అక్కడికి చేరడం గుర్తు లేదు ,,నిద్ర లేచేసరికి కొత్త ఊర్లో కొత్త ఇంట్లో వున్నాం . నేను లేచేసరికి అమ్మ జవాను తీసుకొచ్చిన ఎల్లమ్మ (పనమ్మాయి )తో మాట్లద్తోందిఆ అమ్మాయికి మా అందరిని పరిచయం చేసింది ..నాకయితే ఎప్పుడెప్పుడు పూలు చూడాలా అని కోరిక ,ఎల్లమ్మని అడిగాను మన ఇంటి వెనుక

మా వంటింటి కథ -3

మా పక్కింటి వాళ్లు వచ్చినప్పటినుండి ఉదయం కాని సాయంత్రం కాని సందడి సందడిగా వుండేది ..ఆ అమ్మాయి కూనిరాగాలో లేక టీవీ రాగాలో వినవస్తుందేవి ...అరేయ్ ..ఒరేయ్ బంగారం పిలుపులు వారి మద్య .చాల నిశ్శబ్దంగా వుండే లోకాలిటీలో వాళ్ళదే సందడంతా ..ఆ అబ్బాయికి శనివారం ఆఫ్ అనుకుంటాను ...ఆ రోజు ఇంట్లో కనబడే వాడు .వచ్చినప్పటినుండి ఒక మూడు నెలలు ఇదే సందడి .ఆ తరువాత అసలు కథ ప్రారంభం అవ్వింది .
ఒక శనివారం ఉదయం పక్కింట్లో నుండి కెవ్వుమని కేక వినబడింది .ఇంతకి ఏవిటంటే ఆ అమ్మాయి మీద బల్లి పడిందట ..ఇక ఊరు వాడ అదిరిపోయేలా "మమ్మీ ..మమ్మీ అని ఏడుపు ..ఆ అబ్బాయి సముదాయించలేక తంటాలు పడ్తున్నారు ...ఆ అమ్మాయి వాళ్ల పేరెంట్స్ కి ఫోన్ చేసి ఫోనేలోనే ఏడ్పులు .....నాకయితే సందేహం వచ్చింది నిజంగా బల్లి భయమా లేక అమ్మ వాళ్ల మీద బెంగాతోనా అని (స్వానుభవం :)) నెమ్మదిగా వాళ్ళింట్లో నవ్వులు పువ్వులు స్థానే "నిశభ్ధం ఆవరించింది . ఆ అమ్మాయి గొంతు వినబడడం తగ్గింది . ఇదివరకు విని వినబడనట్లుందే అతని కీచు గొంతు వినిపిస్తుంది ...ఇదివరకు అతను వెళ్తుంటే గేటు బయటకు యెదురెల్లె ఆ అమ్మాయి కనీసం వరండాలోకి రావడం లేదు ..,ఆ అమ్మాయి ముఖం లో విషాదం కొట్టవచ్చినట్లు కనబడేది ..ఆమె పేరెంట్స్ మహారాష్ట్రలో వుద్యోగ రీత్యా వుంటున్నట్లు తెలిసింది ,..ఆ అబ్బాయికి సెలవురోజు న కచ్చితంగా గొడవ జరగాల్సిందే,,..అంత కేకలు వేస్తూ బయటికి వస్తూ ఏమి జరగనట్లు అమాయకంగా వెళ్తుంటాడు (వద్దన్నా మా కళ్ళల్లో ,చెవుల్లో పడతాయని వాళ్ళకి తెలిదాయే )..ఒకరోజు అతని అక్క ఇద్దరు పిల్లలతో వచ్చింది ...ఆవిడ ఇద్దర్ని కూర్చోబెట్టి కౌన్సిలింగ్ చేస్తూ ...తన తమ్ముడు చెప్పినట్లు నడుచుకోమని ,,అయినదానికి కానిదానికి పుట్టింటికి ఫోన్లు చేయడం మానమని ,,డిగ్రీ చదివింది కాబట్టి ఖాళీగా వుండక వుద్యోగం చేయమని ...మొత్తం బుద్దులన్ని మరదలుకే చెప్పింది ...ఆ అమ్మాయి చదివింది హింది మీడియం కాబట్టి తెలుగు చదవడం రాయటం రాదు కొన్నాళ్ళు నేర్చుకున్నాక బయటకు వెళ్తాను అని పాపం ఆ అమ్మాయి సంజాయిషీ ఇచ్చింది . అతని అక్కయ్య వెళ్ళిన రెండురోజులకు ఒక రాత్రి ఆ ఇంట్లో పెద్ద గొడవ ...బహుశ చేయి చేసుకున్నట్లున్నాడు ...ఆ అమ్మాయి గుండె పగిలేలా ఏడ్చింది .... ఇక ఈ అమ్మాయి ఇక్కడ వుండదు వెళ్ళిపోతుంది అనుకున్నాను ..నేను నా హడావిడిలో గమనించలేదు ...వారం తరువాత ఆ అబ్బాయి వెళ్ళగానే తను తయారయ్యి బయటికి వెళ్ళిపోయేది ..ఆ అమ్మాయి వుద్యోగ ప్రయత్నం చేసి ఒక కార్పొరేట్ కాలేజీ లో చిన్నపాటి వ్యుద్యోగం సంపాదించుకుంది .. ఇంట్లో ఆ అబ్బాయి సణుగుడు తెలుస్తూనే వుంటుంది ..పాపం ఆమె వురుకులు పరుగుల మీద పనులు చేస్కుంటూ కాలేజీ కి పరుగులు తీస్తుంది ..వాళ్ళింట్లో ఆమె కూనిరాగాలు లేవు టీవీ రాగాలు లేవు అప్పుడప్పుడు వినబడే ఆ కీచుగొంతు దాని వెనుక వచ్చే వెక్కిళ్ళు తప్ప . వాళ్లు పక్కింట్లోకి వచ్చి ఆరు నెలలు కూడా సరిగ్గా చూసుకోలేదు ....నాకు అర్ధం కానిది ఒక్కటే ,బయట ఆఫీసు లో అంత మంచి పేరు ,అక్కచెల్లెళ్ళతో ప్రేమ ,బయట పెద్దవారితో గౌరవంగా కాని భార్య దగ్గరకి వచ్చేసరికి అంత అమానుషంగా ఎలా ప్రవర్తిస్తున్నాడో ....
పెళ్ళయిన ఆరునెలలకే వెలిసిపోయిన బొమ్మలా ఆ అమ్మాయి తిరుగుతుంటే మనసు పిండేసి నట్లు వుంటోంది ...దూరంలో వున్నా ఆ తల్లిదండ్రులు అమ్మాయి ఇక్కడ ఆనందంగా వుందిలే అని భ్రమల్లో వుంటారు ...ఒకవేళ తెలిసినా "సర్దుకోమ్మా" అంటారేమో ...ప్చ్..
ఇదండీ మా వంటింటి కిటికీ చెప్పిన పక్కింటి కథ .

మీకు తెలిస్తే చెప్పరూ....

కామెంట్ బాక్స్ లో రిప్లై రాద్దామన్న అలానే కొందరి వాటికి వాల్లదాంట్లో కామెంట్ రాద్దామన్న పేజ్ ఎర్రర్ అని వస్తోంది ఇది ఎలా రెక్టిఫై చేయాలో అర్ధం కావడంలేదు ...ఎవరికైనా తెలిస్తే చెప్పరూ ..అపరభాగీరదుడికి స్పంధించినవారికి ధన్యవాదములు . నిన్నటి నుండి ఈ ప్రాబ్లం వచ్చింది అందువలన సమాధానం రాయలేక పోతున్నా .

అపర భగీరధుడు

ఉరుకులు పరుగులతో సుడులు తిరుగుతూ , నురగలు కక్కుతూ , గలగల పారుతూ హొయలు పోయే కృష్ణవేణి కి ఆనకట్ట వేసి రైతన్నల పెదవులపై చిరునవ్వులు పూయించిన క్రుషివలుడతను. ఆయనే లేకుంటే కృష్ణాజిల్లా ఇంత సుభిక్షంగా ఉండేది కాదు . ఆయనే లేకుంటే విజయవాడ నగరానికి మరో ట్యాంక్ బండ్ లాంటి "ప్రకాశం బ్యారజే లభించేది కాదు . ఆయన మరెవ్వరో కాదు .....అపర భగీరధుడు గా పేరొందిన "సర్ అర్ధర్ కాటన్ ". కృష్ణా గోదావరి డెల్టా ను సస్యశ్యామలం చేసిన కాటన్ కు తెలుగువారు గుండెల్లో గుడి కట్టి ఆరాధిస్తున్నారు .తమ పిల్లలకు ఆయన పెరుపెట్టుకుంటున్నారు.( చూసారా ఎవ్వరో యూరపు వాళ్లు వచ్చి చేస్తే కాని మనకి తెలిలేదు -:))
ఈ నెల మనము ఆయన ౨౦౬ (రెండొందల ఆరు ) వ జయంతి జరుపుకుంటున్నాము . మనమందరము ఆయనకు కృతజ్ఞతలు మరియు శుభాకాంక్షలు తెలియజేసుకుందాము.
(మా రోటరీ క్లబ్ సౌజన్యంతో )

మా వంటింటి కథ -2

పదిరోజుల క్రిందట మా వంటిల్లు పరిచయం చేశాను ,అక్కడ నేను రోజు చూసే ప్రపంచం గురించి కూడా చెప్పేసాను ..ఇక పొతే నేను చెప్పబోయేది మా పక్కింటి వాళ్ల కథ (క్షమాపణలు). ఎదురుగా వుండే కిటికీ లోనుండి రావిచెట్టు ,పూలచెట్లు ,సూరీడు మనల్ని కులాసాగా పలకరిస్తుంటారు కాని ప్రక్క కిటికిలోనుండి పక్కింటి కొత్త దంపతులు (ఆరేడు నెలలు )గడిబిడ చేస్తుంటారు .వాళింట్లో జరిగే విషయాలన్నీ లౌడ్ స్పెకర్ లేకుండానే మన వంటగదిలో మనం బుద్ధిగా పని చేసుకుంటున్నా వినిపిస్తూనే వుంటాయి అంత పెద్ద ప్రహరీ గోడ నుండి చేదించుకుంటూ మరి వస్తుంటాయి ,ఈ గొంతు అమ్మాయిగారిదే ఆ అబ్బాయిది మాత్రం నూతిలోనుండి వచ్చే సన్నని గొంతు .

మా పక్కిల్లు ఎప్పుడో కాలనీ కట్టిన మొదట్లో ఒక ప్రభుత్వాధికారి సనాతనంగా కట్టుకున్న ఇల్లు దానిని ఎటువంటి మార్పులు చేర్పులు లేకుండా తక్కువ అద్దెకు ఇస్తుంటారు ..దానిలోకి ఎప్పుడు కొత్త కొత్త వాళ్లు మారిపోతూ వస్తుంటారు . మనం వాళ్ళను ఖాళిగా వున్నపుడు గమనిస్తుంటాము తప్పించి మాట్లాడే చనువు వుండదు .ఒక సాయంత్రం ఆఫీసు నుండి వచ్చేసరికి ప్రక్క ఇంటి ఆవరణలో సందడి సందడిగా చాలామంది వున్నారు ,అప్పటికి రెండు నెలలుగా ఆయిల్లు ఖాళీగా వుండటం వల్ల ఒక్కసారే కళ వచ్చినట్లయింది ,ఇంతకీ ఏమిటంటే ఇరువయిపుల పెద్దోళ్ళు వచ్చి కొత్తగాపెళ్ళయిన ఆ దంపతులతో కాపురం పెట్టించడానికి వచ్చారు .వాళ్లు ఒక వారం వుండి వెళ్లిపోయారు .ఆ అమ్మాయి ఎప్పుడు సందడి చేస్తూ పాటలు పాడుకుంటూ ,టివి గట్టిగ పెడ్తూ చాల సరదాగా వుండేది నేను ఉదయం అయిదున్నరకి లేచేసరికే ఆ అమ్మాయి కిచెన్ నుండి కుక్కర్ విజిల్ వినపడేది .ఆ అబ్బాయి ఎనిమిదింటికల్లా వెళ్ళిపోయేవాడు ,,ఎప్పుడు అతను వున్నా అలికిడి వినపడేది కాదు .

ఒకరోజు నేను ఆఫీసు కి వెళ్ళబోతూ కార్ ఎక్కుతుండగా ఒకతను వచ్చి మర్యాదపూర్వకంగా నమస్కారం చేసి తను పెళ్లి చేసుకుని పక్కింట్లోకి దిగానని ,తను వుద్యోగం సక్రమంగా చేస్తున్నట్లు అలానే శాలరీ పెరిగినట్లు చెప్పాడు ,నాకు మొదట అర్ధం కాలేదు తరువాత గుర్తొచ్చింది నా ద్వారా ఆ అబ్బాయికి ఒక పెద్ద కంపెనీలో వుద్యోగం వచ్చింది ఎవరో తెలిసినవాళ్ళు రిక్వెస్ట్ చేస్తే ఇంజినీరింగ్ చదివిన ఆ అబ్బాయినిసదరు కంపనీలో పెట్టించి అప్పుడే మరచిపోయాను ...కాని ఆ కంపనీ మేనేజర్ అప్పుడప్పుడు చెప్తుండేవాళ్ళు , మంచి వర్క్ చేసే కుర్రాడిని పంపానని ,,ఆ సదరు కుర్రాడే మా పక్కింట్లోకి దిగిన జంటలోని వాడు .ఆ అబ్బాయి చాల నిదానంగా అమాయకంగా కనిపించాడు (రేపు)

మనచదువులు

వేలంవెర్రి అనేది కోస్తా వాళ్లకు వున్నంత ఇంకొకరి వుండదేమోనని నా అనుమానం (మనది అదే బండి) ఒక్కళ్ళు ఏదైనా మొదలెట్టి సక్సెస్ అవితే ఇక మిగిలినవాళ్ళంతా అదే బడి బాట ,అది ఎడ్యుకేషన్ కావొచ్చు లేదా క్రీడా రంగం కావొచ్చు.ముఖ్యంగా మా కృష్ణాజిల్లా వాళ్ళకి పుట్టకతోనే వస్తుంది .కాని ఆయ రంగాలను ఎంపిక చేసుకునేప్పుడు మన పిల్లల్లో ఆ సత్తా వుందా లేదా అని కనీసం ఆలోచించరు .పక్కింటి వాళ్ళో ,ఎదురింటివాల్లో లేపోతే చుట్టాలో ఇంజినీరు అయ్యాడంటే మనింటోపిల్లో పిల్లాడో ఖచ్చితంగా అవ్వాల్సిందే ,అలా వాళ్లు రూపాంతరం చెందడానికి ఊళ్లలో వున్నా భూమి గట్రా హరించాల్సిందే(మళ్ళి ఎలాను కట్నంగానో ,డాలర్ గానో అంతకంత తెచ్చేస్తారు )మొత్తం మూటగట్టి కార్పొరేట్ కాలేజి ఖజానా నింపల్సిందే...ఈ నేపధ్యం లో పాపం ఆ పిల్లలకి వచ్చే వొత్తిడి ఎవ్వరికీ అవసరం లేదు .ఒక్కో కళాశాల చూస్తోంటే అవి కాలేజిలా, కోళ్ళఫారాల అర్ధం కావు .ఇంతకీ చూస్తే అక్కడ బట్టి పట్టడం ఎలానో నేర్చుకోవచ్చు ,తిన్నగా ఒక్కళ్ళు తమ స్వంత బుర్ర వుపయోగించడం తెలిదు ఎంత తెలివైన వాడయిన సరే అక్కడికి వెళ్తే వాళ్ల ప్రయోజకత్వం వలెనే (కాలేజి)రాంక్ సాధించినట్లు పబ్లిసిటీ ...ఇంకా పదో తరగతి ఫలితాలు రాలేదు కాని పిల్లలకి ఇళ్ళ దగ్గర ప్రవేటేలో జూనియర్ ఇంటర్ సిలబస్ అయిపోయింది ...పోటి పడి చదివించేస్తారు ...అన్నట్లు ఇక్కడ కాలేజీల్లో చదివే పిల్లలు ఎప్పుడు లేబరేటరీ దిక్కు చూడరు ఏకంగా ఫైనల్ పరీక్ష రోజే చూడడం ..అది కార్పోరేట్ చదువు . ప్రస్తుత పరిస్థితిలో (ఆర్ధిక సంక్షోభం) వీరి ఆలోచన మారిందా అంటే ....ప్చ్ ..చూడాలి

మా వంటింటి కథ

మా ఇంట్లో నాకెంతో ఇష్టమయిన వాటిల్లో "వంటగది" ఒకటి ....మిగిలినవి ఏంటా అని ఆలోచిస్తున్నారా ...అవి ఇంకోసారి చెప్తాను ...వంటింటిని అంత ఇష్టపడ్తున్నాను అంటే మనమేదో సూపర్ స్టార్ కుక్ అనుకుంటారేమో ,,అలాంటి కళలు మనదగ్గరేమి లేవు ...కాని సుబ్బరంగా పాత కాలం వంటలు చేస్తాను (అక్క ,చెల్లి అంటారు ,,మనది అంతా పాత అని)ఈ పాత వంటకాలు మా ఇంట్లో ఉన్నా ప్రాణులకి అలవాటయ్యి ఎవ్వరోండిన(పనివాళ్ళు ) సరిగ్గా తినరు ...అందుకని మా వంటింటికి నేనే మహా రాణీ ని ...ఉదయం ఐదున్నరకి నిద్రకళ్ళతో పూజగదిలోకి ఓ లుక్ వేసి ...ఈరోజు అంతా బాగుండాలని బాబాకి ఒక అప్లికషన్ పడేసి (చూపులతో ) పక్కనే వున్న వంటగది లోకి నడుస్తా టీ చేయడానికి ....అలా భారంగా వేసిన అడుగు మనం ఆఫీసు కి వెళ్ళేవరకు ముడిపడే వుంటది ...మద్య మధ్య కొద్దిపాటి విరామలతో .నాకు వంటపని ఉదయం చేయడమే ఇష్టం .....అలానే సాయంత్రాలు ఇష్టమే ...కాని సాయంత్రాలు ఎప్పుడో సండే లేదా మనం బద్దకించి ఆఫీసు డుమ్మా కొడితే తప్ప తప్ప కుదరదు ....సాదారణంగా రాత్రి అవ్వుతుంది ....అస్సలు ఎప్పుడైతేనేం తినడానికి వండటానికి అనుకుంటున్నారా ?..........మా వంటగది ఇంటి సింహ ద్వారం కన్నా తూర్పు ముఖంగా ముందుకి వచ్చింది అందుకని వంటింటికి తలుపు వుండదు వాటి స్థానంలో విశాలమయిన కిటికీలు తూర్పు వైపు దక్షిణం వైపు అమర్చారు ఇక మనం గదిలో అడుగు పెడితే మల్టిపుల్ కలర్స్ లో బయటి ప్రపంచాన్ని చూడొచ్చు ....ఇల్లు బాగా ఎత్తు మీద కట్టడం వల్ల వంటింట్లో వున్న మా దక్షిణ గోడను ఆనుకుని వున్న పక్కింటి వారిల్లు ..అలానే మా కాలనీ లోకి వచ్చేపోయే కార్స్ ...హీరోల్లా బైక్ ల మీద రివ్వుమంటూ వచ్చే అబ్బాయిలు ...సీతాకోక చిలుకల్లాటి నర్సింగ్ స్కూల్ అమ్మాయిలూ .....అస్సలు వంటచేసినట్లే వుండదు ....కథ రేపు చెబుతాను

"చినుకు"

ప్రతి నెల "చినుకు " మాసపత్రిక క్రమం తప్పకుండ నా ఆఫీసు కి వస్తుంది ,అది ఇంటికి తీసుకెళ్ళకుండా ఏదొక టైములో ఒక్కో కథ ,వ్యాసాలు ,సమీక్షలు చదువుకుంటాను ,అలా ఎందుకంటె ఇంట్లో పనుల్లోపడి దాన్ని నెగ్లెక్ట్ చేస్తానేమోనని సందేహమన్నమాట .చినుకు పుట్టి అప్పుడే మూడవ యేడు నిండుతున్నట్లుంది .పత్రిక రాగానే నేను ముందు చూసేది నండూరి రాజగోపాల్ ఏమి రాసారా అనేది .....తను రాసే సంపాదకీయం . రవి కాంచని చోట కవిగాంచున్ అన్నట్లు ,ఆయన తొంగి చూడని అంశం వుండదని అనుకుంటుంటాను .మే నెల పత్రికలో కన్యాశుల్కం నాటకం మలిముద్రణ అయ్యి వందఏళ్ళు అయ్యిందని "తూర్పు బలబలతెల్లవారెను"అంటు ఓ చక్కని సంపాదకీయం రాసారు . ఇప్పుడు వచ్చే మంచి పత్రికలు ఏమైనా వున్నాయా అంటే వాటి ప్రక్కన "చినుకు" మాస పత్రిక పెట్టవలసిన్దేనంటాను నేనయితే .పుస్తకం వెలపది రూపాయలు మాత్రమె .
ఈ నెల పత్రికలో "ఊరాపిచ్చుకలు" కథ జ్ఞాపకాల్లోకి తరిమింది ...రచయిత్రి జి.అనసూయ అంతరిస్తున్న పిచ్చుకలను సెజ్ లవల్ల అంతరిస్తున్న ఊర్లను చక్కగా వివరించారు . కళ్ళ ముందే పిచ్చుకలు అంతరించటం చూస్తూ అయ్యో అంటూ భాద పడడం తప్పించి ఏమి చేయలేకపోతున్నాం .....పర్యావరణంలో మార్పు వల్ల అవి అంతరిస్తున్నాయి అని విన్నాను మరియు చదివాను ..పదేళ్ళ క్రితం మా ఇంటి కిటికీ లో కర్టెన్ వెనుక ఒక పిచ్చుక జంట ఉండేది ,పగల్లంతా అటుఇటు షికార్లు చేస్తూ మా పాప గదిలో డ్రెస్సింగ్ టేబుల్ మీద కూర్చుని అద్దం లో చూస్కోంటూ ఎన్నో విన్యాసాలు చేసేవి ...ఎంత నిశ్శబ్దం లోను వాటి కిచకిచ లతో అదోలాటి సందడి చేసేవి ...రాత్రవగానే డైనింగ్ టేబుల్ పక్కనున్న కిటికీ లో చేరి కర్టెన్ వెనుక బుద్ధిగా ముడుచుకుని కూర్చునేవి ....ఒకరకంగా మేము ముగ్గురం వాటిని పెంచామనే చెప్పొచ్చు ...అవి మాలో భాగంగా తిరిగాయి ,,మా పాపకయితే మరీను .... వాటితో ఎప్పుడు మాట్లాడుతుండేది .ఇంటికి కలర్స్ వేసేప్పుడు వాటిని తాకోద్దని మా పాప ఎన్నో హెచ్చరికలు చేసింది పెయింట్ వేసేవాళ్ళకు ...తను స్కూల్ నుండి వచ్చేసరికి అవి తిరుగుతూ ఇంట్లో కనపడలేదని గొడవ చేసింది రాత్రికి వస్తాయిలే అని బుజ్జగించాము ,ఆందోళన పడుతూనే ...అప్పటికి ఆగింది ,,,రాత్రి బోజనంకి ముగ్గురం కూర్చొని అవి వచ్చాయేమోనని కర్టెన్ తీస్తే ఖాళి స్థలం వెక్కిరించింది ....పాప ఏడ్చి అన్నం తినలేదు ,,నేనూను .రోజూ ఎదురు చూసేవాళ్ళం ......ఎక్కడ కిచకిచమన్న పరిగేట్టేవాళ్ళం ఇద్దరం ....అవి గుర్తొస్తే ఎంతో దిగులేసేది ...ఆ కిటికీ దగ్గరకి వెళ్తే దూరమైన ఆత్మీయులు గుర్తోచ్చేవాళ్ళు ...మా అమ్మాయి అవి వెళ్లడానికి నేను వాళ్ల నాన్న కారణం అంటుంది ...అస్సలు పెయింట్ వేయకపోతే అవి వెళ్ళేవి కాదని ....ఆ ఇల్లు అద్దెకి ఇచ్చి కొత్త ఇంట్లోకి వచ్చేప్పుడు కొంత రిలీఫ్ గా ఫీల్ అయ్యాను ఆ "జ్ఞాపకాలు"నుండి తప్పుకోవచ్చని . ఏ గోరింకను ,పేరు తెలియని పిట్టల్ని చూసిన మా పిచ్చుకలు గుర్తొస్తాయి ......చూసారా ఎక్కడి నుండి ఎక్కడికి వెళ్ళిపోయాను .....అన్నట్లు "చినుకు" చూడండి సాహితీప్రియులారా .

నేను ఎవర్నీ

వేకువనే సుర్యునితోపాటు లేచి గోల చేసే పక్షుల కిలకిల రావములు వింటూ -నేనో పక్షినవుతా
మంచులో తడిసి ముగ్దల వున్నా గులాబీ ని చూసి మురిసిపోయే నేను -ఓ గులాబీనవుతా
రాత్రంతా వెన్నెల వానలో తడిసిన పచ్చిక పరకమీద మెరసిపోయే మంచు బిందువులు చూసిన -నేనో హిమన్నవుతా
మబ్బుదుప్పటి మాటు బద్దకంగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ వేలుగుకిరణలు వెదజల్లుతూ బయటికి తొంగి చూసే
బాలభానుడ్ని చూసి మురిసి తడిసిపోయే నేను -ఓ వెలుగు కిరణంమవుతా
శిశిరంలో వలువలు విడిచి నునుసిగ్గుగా ఆహార్యం కోసం ఎదురుచూస్తోన్న వృక్షాన్ని చూస్తో -ఓ కొమ్మనవుతా
రాత్రి రాకను ఆహ్వానిస్తూ సుగంధాలు వెదజల్లే విరులజూసి మైమరచి -నేను ఓ పరిమళంనవుతా
తొలకరి జల్లులకి సేదతీరుతూ తనలోని తాపం తీర్చుకుంటున్న భూదేవి ఒడి లోకి -నేనొక చినుకవుతా
అలల నురుగులతో ఎగసిపడే అనంతమైన సంద్రాన్ని చూస్తో -నేనో సిందువైపోతా
అంతమేలేని ఆకాశంలో కారుచీకటిలో రవ్వల్ల మెరిసిపోతున్న చుక్కలజూసి -నే చుక్కనవుతా
పసిపాపల బోసినవ్వుల కేరింతలు చూసిన నన్ను నేను మరచి -ఓ పసిపాపనవుతా
మానవత్వం నిలువెల్ల పుణికి పుచ్చుకున్న మదర్ తెరిస్సాను తలుచుకున్న -నేనో తెరిస్సాను కానా?
ఇంతకి నేను ఎవర్నో ?

విన్నపం

మూడు రోజులనుండి ఒకటే ఎదురుచూపులు .....నిద్రపోయేముందు అదే ఆలోచన మెలుకవ రాగానే అదే ....గబగబా నిద్ర కళ్ళతోనే ఏమైనా దానికి సంబంధించి వార్త వుంటాదేమోననిసాయంత్రం వరకు అదే నిరీక్షణ ....అనుకున్నా ఈరోజు రానే వచ్చింది ..కాని ఇదెలా జరిగిందీ ?ఎవరిని అడగాలి ...నాది బహుశా అతి ధీమానో ....మనకి రాక ఇంకేవరికనో ....ప్రశాంతంగా ప్రవహిస్తున్న "ప్రవాహాన్ని "డిస్టర్బ్ చేశానా .....నేనే కదా కారణం ....ఏంచేయాలి ?ఎలా చేయాలి ......జరిగిందంతా కల అయితే ఎంత బాగుండును ....ఇప్పటికి మద్యాహ్నం నుండి ఎన్నోసార్లు ...లేక్కలేనన్నిసార్లు ....కాని ఇది నిజంగానే "నిజం"....
భగవంతుడా ....కనీసం వారికి నూతనోత్తెజన్నయిన ఇవ్వగలవా ....తిరిగి లేచి పోరాడగల శక్తిని ప్రసాధించగలవా .... "గెలిచేవరకు"...నిజ్జంగా నిజం ...ఇంక నిన్నేమి అడగను ...ప్లీజ్.