'let us stay here until they die చాలు ఈ ప్రేమ .

 మరల బ్లాగు రాయాలి అనిపిస్తుంది అన్ని బ్లాగులు చదువుతుంటే   నేను రాసిన చివరిది గత సంవత్సరం నవంబర్ మాసం లో . 

దాదాపు పుష్కరం నుండి మేము ఇద్దరమే ఉంటున్నాము చిన్ని పెళ్ళి అయ్యి usa వెళ్లినప్పటి నుండి వాళ్లేమో చుట్టపు చూపుగా యాడాదికి ఒక్కసారి వచ్చి రెండు నెలలు మురిపించి మెరిపించి వెళ్తారు .చిన్నికి ఇప్పుడు ఇద్దరు పిల్లలు . పిల్లలు సగము తెలుగు ఆ సగం ఇంగ్లీషు కలబోసి మాట్లాడతారు. 

ఈ జూన్ నెల చివరి వారంలో వచ్చిన పిల్లలు సెప్టెంబర్ లో వాళ్ళ ప్రయాణం దగ్గర పడుతుంటే వాళ్ళ అమ్మ నాన్న ని ప్రశ్నించడం  మొదలు పెట్టారు ''మనం ఇండియా వదిలి అమెరికాలో ఎందుకు ఉండాలి ,మన రిలేషన్ అంతా ఇక్కడ ఉంటే మనం అక్కడ ఎందుకు ఉండాలి ,జాబ్ ఇక్కడే చేయొచ్చుగాఅమ్మమ్మ ఇక్కడ పెద్ద జాబ్ లో ఉందిగా మీరు ఇలానే చేయొచ్చుగా '' అని .నాకు చాలా ముచ్చట అనిపించింది పసి మనస్సుల్లో ఇన్ని  ఆలోచన లు ఉన్నాయా అని ,అమెరికా వెళ్ళమని మొరాయించారు .ముఖ్యంగా హ్యాపీ కోకిలను (పెట్స్)వదిలి ఉండలేక ,అయిదు సంవత్సరాల చిన్నది ఇలా అన్నది ''let us stay here  until  they  die ,because they are becoming old కదా అని బ్రతిమాలిందిreally touched her words ..చాలు ఈ ప్రేమ .

చిలకలు వాలే చెట్టు పులుగుల పాఠాలు

శీతాకాలం  మొదలు అయిన దగ్గరనుండి ప్రొద్దున్నే వాకింగ్ కి వెళ్ళడానికి  చాలా బద్దకంగా అనిపిస్తుంది అయినా వెళ్ళాలి తప్పదు ..చీమ చిటుక్కుమంటే  లేచి గోల చేసే కోకిల హ్యాపీలుmy pets వెచ్చగా నా బెడ్ ప్రక్కనే తీవాచీలmeeda నిద్రపోతూ  నేను చేసే చప్పుళ్లకు విసుగ్గు నా వంక  చూసి మరింత ముడుచుకుని  నిద్రలోకి జారుకుంటున్నాయి   నాకు అనిపించింది జంతువులకి మనం  నేర్పిస్తేనే డిసిప్లైన్ వస్తుందా అని ...ఏకాంతంలో మనలోకి మనం తొంగి చూస్తున్నప్పుడు ఎన్నో ఆలోచనలు తరంగాల్లా స్తబ్దుగా ఉన్నాము అని అనుకుంటాం కానీ పైకి  వినిపించని  తరంగాలు ఎన్నో .... ఇంటి ప్రక్క  వీధి లో అందమైన పార్కు ఉంది  ఉదయాన్నే  వెళ్ళినపుడు   మనం తీసే గేటు చప్పుడు మాత్రమే  వినబడుతుంది  మెత్తటి  పచ్చికలో అడుగులు వేసి వ్వాకింగ్ ట్రాక్ లోఅడుగులు వేసినపుడు గులకరాళ్లు అవి బేబీ చిప్స్ లెండి)చప్పుడు కరకర మంటూ మనతో ఏవో ఊసులు చెబుతున్నట్లు అనిపిస్తుంది పార్కులో చెట్లు అన్ని తపస్సు చేస్తున్న మౌన మునుల్లా  గోచరిస్తాయి ..నిశ్శబ్దన్ని ఒక్కసారే ఛేదిస్తూ  ఆ ప్రాంతం అంటా చిలకల చిలిపి రాగాలతో ...గారాలతో హోరెత్తిపోతుంది ..సరిగ్గా అప్పుడు మనం కనుక గడియారం చూసుకుంటే ఆరుగంటల ఇరవయ్యి నిముషాలు అయ్యుంటాది ,,ఎవరు చెప్పారు వీటికి సమయ పాలన మరొక పది నిమిషాలకి నాలుగు గుంపులుగా చేరి పార్కు చుట్టూ తిరిగి అనేక నలుదిక్కుల ఆహారాన్వేషణ కి కాబోలు గుంపులుగా విడిపోతాయిప్రతి దినం ఆ దృశ్యాన్ని చూడకుండా ఉండలేను ...విచిత్రంగా ఆకాశంలో ఎగిరే విహంగాన్ని చూడకుండా ఉండటం నా తరం కాదు ,,చిన్నప్పటి నుండి శబ్దం వినగానే ఇంట్లోనుండి పరిగెత్తికొచ్చికనుమరుగు అయ్యేదాకా ఆ విమానాన్ని చూసేదాన్ని పార్కు నుండి బయటికి రావాలి అంటే ఏడున్నర అవ్వాల్సిందే గన్నవరం లో ల్యాండ్ అయ్యి విమానం సరిగ్గా మా ఇళ్లమీదుగా  వెళ్లాల్సిందే అదేంటో ఇది కూడా కచ్చితంగా పక్షిలా సమయ పాటిస్తుంది బ్లూ రంగులో ఉంటుంది బహుశా ఇండిగో కాబోలు ,,,,ఇక చెప్పొచిది ఏమిటి అంటే మనం పక్షుల్ని చూసి నేర్చుకోవలసింది ఎంతో వుంది  వాటికి కష్టపడే తత్త్వం ఎవరో పెడతారని ఎదురు చూడవు  వాటి ఇళ్లు  అవే కట్టుకుంటాయి పిల్లలకి  కొంత కాలం నేర్పుతాయి గర్వంగా పౌరుషంగా దర్జాగా బ్రతుకుతాయి కడవరకు ,,,మనం ఆలా ఎందుకు ఉండటం లేదో  

ఒక లాలన ఒక దీవెన సడి చేయవా ఎద మాటున ... ..

చాలా. ......రోజుల తరువాత బ్లాగు రాయాలి అనే  ఆశ వెంటాడుతుంది . నా కోసం సమయం కేటాయించడం అనేది మరల మరుగున పడిపోతుంది ... వయస్సు పెరిగేకొద్దీ నాకు ఎదో కొత్తకొత్త విషయాలు తెలుస్తూ వున్నాయి ...నిన్న మొన్న ప్రేమలు దూది పింజాలు విడిపోతున్నట్లు  పోతున్నాయి ...మార్పు ఎటునుండి వస్తుంది ..మనం చూడటం లో లోపమా  గతంలో ఇలానే ఉన్నారేమో  బహుశా నాకు అర్ధం  కాదేమో ...ముఖ్యంగా ఒక రక్తం పంచుకుని పుట్టి ఒకరి కంచంలో ది నిరభ్యంతరంగా తినగలిగిన ఒక మంచంలో అందరం ముడుచుకుని ఒదిగి ఒదిగి పడుకుని కబుర్లు చెప్పుకున్న వైనం అంతా ఏమై పోయిందో  మన పిల్లలు ఎదిగే కొద్దీ పోల్చుకోవడం మొదలు అవుతుంది కాబోలు  .. సంవత్సరాలు గడిచే కొద్దీ మరింత దూరం పెరిగిపోతుంది తప్ప దగ్గర కావడం మృగ్యం అవుతుంది .... ఒక లాలన ఒక దీవెన  సడి చేయవా ఎద   మాటున ... అమ్మ నాన్న పూలదండలో దారం లాంటి వారు ఆ దారం ఎప్పుడు తెగిపోయిందో అప్పులే పూలన్నీ చెల్లా చెదురు అయిపోయాయి ..మీరు ఆరుగురు ఎప్పుడు కలిసి మెలసి ఉండాలి అనే అమ్మ నాన్న కోరిక  వాళ్ళతోనే తీసుకు వెళ్లిపోయారు 

బ్లాగ్ లోకి .

బ్లాగులు  క్రమం తప్పక రాయాలి అనే నా కోరిక అస్సలు సాధ్యపడటం లేదు అడపాదడపా  వచ్చి చూసిపోతున్నా కానీ కలం కదలడం లేదు.  నా పాత రాతలు చదువుకుంటే  రాయాలి అనే తీవ్రమైన కాంక్ష మొదలు అయ్యింది ఎన్నో మదిని దాటినా జ్ఞాపకాలు  ఒక్కొక్కటిగా చదువుకుంటుంటే  సంతోషం భాధ కలగలిపి భావన . బ్లాగులు రాయడం దాదాపు ఆపేసాను .   ఆ  మధ్య తీరుబాటు కాక మనస్సు బాగోక రకరకాల  కారణాలు .  ప్రస్తుతం కొంత తీరుబాటు అయినా కొలువులోని వున్నా ఉద్యోగం లో పైపైకి వెళ్లేకొద్దీ ఓల్డ్ ఏజ్  దగ్గర పడే కొద్దీ అంటే సామాన్లు సర్దేసుకునే  పని దగ్గరకి వచ్చే కొద్దీ అన్నమాట ..పని తక్కువ అవ్వుద్ది ..ఆఫీసుకి వెళ్లినా ఎదో ఒకటి అరా ఫైళ్లు చూడటం మినహా  మిగిలిన సమయం లో న్యూస్ పేపర్ మొదటి నుండి చివరి వరకి చదివేసుకొవడం  వీలయితే నాలుగు టీలు మగవాళ్లయితే నాలుగు దమ్ములు తీయడం కాసేపు వాట్సాప్  ఫేస్బుక్ ఇంస్టా  అరచేతిలోనే చూసేయడం మనలా తోచి తోచని వాళ్ళతో ఫోన్లో బాతాఖానీ .అందుకే . కాస్త సమయాన్ని సద్వినియోగం చేద్దాము అనే దురాలోచన నాలో మొదలు అయ్యింది ... my blog is semi dairy of mine  

కరోనా కాకి కాదు గ్రద్ద .

 కరోనా కాకి అని గత టపాలో పేర్కొన్నాను .....కరోనా కాకి  కాదు గ్రద్ద ....ముమ్మాటికీ ఇది మహమ్మారి ఇట్లా వచ్చి అట్లా తన్నుకు పోతుంది .దీనికి వయస్సు నిమిత్తం లేదు ....తెలుగు బ్లాగు మిత్రులు అందర్నీ దుఃఖం లో ముంచి వేసింది ....పాట తో నేను ...వీధి అరుగు ..నాతొ నేను నా గురించి ...మూగవి అయ్యాయి .కరోనా తీసికెళ్ళి పోయింది ...మీరు లేరని తెలిసి నా తోబుట్టువు పోయినంత దుఃఖం లో మునిగిపోయాను ...మిస్ యు .

మరల కలుస్తాము?

 బ్లాగ్ రాసి చాలా కాలం అయ్యింది ....రాయాలి అంటే చాలా వుంది ....పంచుకునే విషయాలు ఆహ్లాదకరంగా ఉంటే ఏమైనా రాయొచ్చు ...ఇటీవల కాలం లో ముఖ్యంగా 2017 నుండి వరుసగా ఆత్మీయులు నన్ను కన్నవారు  మూడు నెలల క్రితం ఆత్మీయ తోబుట్టువు వెళ్లిపోవడం జీర్ణించుకోలేక పోతున్నాను ...మరుపు మనిషికి ఇచ్చిన వరం అంటున్నారు కానీ ఆ వరం నా విషయం లో మృగ్యం తెచ్చ్హి పెట్టుకున్న ఆనందాలు  అవి మాత్రం ఎంతసేను ...మత్తు మందులకు ఎందుకు బానిస అవుతారో అర్ధం అయ్యింది .... సున్నిత మనస్కులు మాత్రమే  అనుకుంటాను ... రెండోసారి ఒక యోగి ఆత్మా కథ చదివాను   కానీ నా ప్రశ్నలకి సమాధానం దొరకలేదు.. . ఒకటే ఆలోచన వీళ్ళు ఎక్కడికి వెళ్లి వుంటారు?నిజంగా మనకి తెలియని లోకాలు ఉంటాయా? మరల కలుస్తాము?

my garden products