బెజవాడ భోరుమంది

• బెజవాడ భోరుమంది!
  నాలుగు రోజులనుండి గుండె పగిలేలా పోగిలిపోగిలి ఏడుస్తుంది యెందుకంటారు?
  బహుశా తన రాష్ట్రం  రెండు ముక్కలు అవ్వుతున్నదనేమో !ఇంకా నాలుగురోజుల్లో చేసుకునే రాష్ట్రావతరణ దినోత్సవం కడదనేమో !

  
  

అదే నా మొదటి ప్రేమలేఖ

రాసాడు చెప్పలేక :)

ప్రేమా ప్రేమ ప్రేమా!

అసలు ప్రేమకు సరైన భాష్యం తెలియని వయస్సులో అందుకున్నాను 

కనీసం నవలలో చదివినట్టు స్కూలు ఫైనలు కాదు తొమ్మిదో తరగతి మద్యలో వున్నాను 

అసలు విషయంలోకి వెళ్తే డబల్ రూళ్ళ పేపరు మీద ఇలా రాసాడు 

 ''ప్రియానిన్నుచూడని జీవితం జీవితం కాదు'' 

రోజు సాయంత్రం నీకోసమే సినిమా హాల్ గేటు దగ్గర నిలబడుతున్నాను 

వచ్చే జన్మ లో కూడా నీ ప్రేమను కోరే ప్రేమికుడు ,రిప్లై సూన్ ,టా టా 

                            రాళ్ళపల్లి శేఖర్   

మొత్తం చదివాకా అప్పుడు అడిగాను నాకు ఈ ఉత్తరం  తెచ్చి ఇచ్చిన మా ఇంటిగల వాళ్ళబ్బాయి ప్రసాదును . ''ఇదేవరికోసం ప్రసాదు రాసిన వాడేవడు "అని .నీకొసమె అని టక్కున సమాధానం చెప్పాడు మరి నాపేరు లేదుగా ఉత్తరంలో అన్నాను ఇంకాస్త కన్ఫర్మ్ చేసుకోవడానికి అది మా అక్క కోసమో లేక మా పెద్ద చెల్లి కోసమో అని నా అనుమానం .ఇప్పడు ఈ ఉత్తరం ఇచ్చినవాడు ఎక్కడ వున్నాడు అని అడిగాను చూడాలనే ఒకింత కుతూహలంతో మా ఇంటి వెనుకనే సినిమా హాల్ వుండేది   ప్రసాద్ నన్ను వీధి వైపు మేడ మీదకి తీసికెళ్ళి సదరు శేఖర్ని చూపించాడు ,థూ వీడా! అసలు బుద్దుందా(అదే ఆరడుగుల హీరోల వుంటే అనేదాన్ని కాదేమోఅప్పట్లో సినిమా హీరోలే మన కళ్ళకి మనుషులుగా ఆనేవారు  ) వాడు ఇవ్వగానే నువ్వు నాకు తెచ్చివడమేనా అని గట్టిగ కోప్పడి పిల్లలందరూ కూర్చున్న చోటికి వచ్చి ఆ ఉత్తరాన్ని వాళ్ళ చేతుల్లో పెట్టాను వాళ్ళలో ప్రసాద్ వాళ్ళ కజిన్ స్పీడ్ గా లేచి ధియేటర్ దగ్గర ఇంకా నిలబడే వున్నా సదరు వ్యక్తిని కాలరు పట్టుకుని ఆ చెంపా ఈ చెంపా వాయించి వచ్చి వాళ్ళ తమ్ముడు ప్రసాద్ కి రెండు తగిలించాడు మా గుసగుసలు గోల చూసి వచ్చి అడిగిన పెద్దొళ్ళకి విషయం తెలియనీయలేదు 

.ఈ సంఘటన మేము హాస్టల్ నుండి దసరా సెలవలకి ఇంటికి వచ్చినపుడు జరిగింది సదరు ప్రేమికుడు నా ఇంటర్ వరకు నా నీడ లానే కదిలేవాడు కాని ఆఖరికి ఊరు మారిన కొత్త కాలేజి గేటుబయట కనబడి ఉలిక్కిపడేలా చేసాడు ..ఆ తరువాతెప్పుడో కాలేజికి వెళ్ళే దారిలో ..... అప్పటినుండి ఇప్పటివరకు మరి కనబడలేదు రెండేళ్ళ క్రితం రెండేళ్ళు అక్కడ పనిచేసినపుడు మా పాత ఇంటి వైపు వెళ్లినపుడల్లా చిన్ననాటి సంఘటన గుర్తోచేది ....   నా  రెండో లేఖ ముక్కుమొహం తెలియని కలం స్నేహితుడి నుండి ...(తరువాతి భాగం ) 

నాటి చిరుదివ్వెలేయమ్మా

రేపు సమైఖ్యబందులో భాగం గా విద్యుతు కి అంతరాయం కలుగుతుందని ముందు జాగ్రత్తగా రేపటికి సరిపడా నీరు మొబైల్ చార్జింగు చేసుకోండని  హెచ్చరిక వస్తే హడావిడిగా టాంకులు నింపడం తెలియని వారికి  తెలియచేయడం చేసాక తీరికగా కూర్చొని ఆలోచిస్తే ఒక్కరోజు అంతరాయం కలుగుతుంది అంటేనే ఇంత కంగారుపడి పోతున్నాము పూర్వం ఇవేవి లేకుండా ఎంత ప్రశాంతమైన జీవితం అనుభవించారు అనిపించి ఒక్కసారిగా నా బాల్యం లోకి జారిపోయాను .... ఇప్పటికి ఎప్పటికి అధ్బుతమైన ఆనంద క్షణాలు ఏవయ్య అంటే నా బాల్యమే . ఎలక్ట్రిసిటీ (కరెంటు )లేకుండా గడిపిన బాల్యం తెలుసు . నాన్న ఉద్యోగరీత్యా పట్టణాల్లో వున్నా మా అమ్మమ్మ నాయనమ్మ ఊర్లు చిన్న గ్రామాలే అక్కడ కరెంటు ఉండేది కాదు కాస్త మేము పెద్ద తరగతుల్లోకి వచ్చాక ఆ ఊరుల్లో విద్యుత్తు దీపాలు వచ్చాయి . ప్రతి ఏట సంక్రాంతి సెలవులకి వేసవి సెలవలకి తెలంగాణలో వున్నా రాయలసీమ లో వున్నా మా కృష్ణా జిల్లాకి చేరవలసిందే నాన్న వచ్చేప్పుడు వెళ్ళేప్పుడు తప్పనిసరిగా కూడా వుండేవారు ఆయన పూర్తిగా అక్కడ గడపలేక పోవడానికి కారణం కరెంటు లేకపోవడం ... మాకయితే మండే ఎండ సయితం చల్లని వెన్నెలలా తోచేది !మా పిల్లలికే  కాదు మా అమ్మకి అలానే వుండేది . అబ్బో అసలా రోజులే వేరు !ఇంట్లో ఏ గదిలో వున్నా చల్లని గాలితో ఒళ్ళు తెలియకుండా నిద్రపోయేవాళ్ళం అసలు ఫ్యాన్ అవసరమే వుండేది కాదు చుట్టూ చక్కని చిక్కటి పచ్చదనం పైరగాలి . సాయంత్రం అవుతుంటే చాలు ఇంట్లో వున్నా పాలేరు (పనివాళ్ళు )కొట్టుగది (స్టోర్ రూం )ప్రక్కన కూర్చుని ముగ్గుపిండి కిరసనాయిలు ప్రక్కన పెట్టుకుని అందమైన దీపంబుడ్లనుపెట్రోమాక్స్ లాంతర్లను శుభ్రం చేసి ఉంచేవాడు  చీకటి తెరలు కమ్ముతుండగా అమ్మమ్మో పెద్దనాయనమ్మో (అమ్మ వాళ్ళ నానమ్మ )పెద్దత్హో దీపాలు వెలిగించి గది గదిలో స్టాండు లో అమర్చేవారు గది సైజు బట్టి దీపం వుండేది బోజనాల గదిలోనూ ఇంటి ముందు వసారాలో పెట్రోమాక్సులు తగిలించేవారు .సాయంకాలపు ఆటలనుండి వచ్చిన మాకు ఈ పనులన్నీ చూడటం సరదాగా వుండేది అమ్మమ్మ దీపం పుచ్చుకుని వెళ్తుంటే ఆవిడ కొంగు పుచ్చుకుని గది గదికి తిరగడం స్నానాలు కానిచ్చి ఆ బుడి బుడి దీపాల వెలుగులో వేడివేడి అన్నంలో గొంగురా ముద్దపప్పులు కమ్మటి నేతితో అమ్మమ్మ చేతో పిన్నమ్మల చేతో గోరుముద్దలు తినడం తడి ఆరని జ్ఞాపకాలు .. అన్నట్లో ఇప్పట్ల ఫిల్టర్ వాటర్ లేదు శ్రేష్టమైన చెరువు నీరు రాగి ఇత్తడి బిందుల్లో పోసి అనక మట్టి కుండల్లో నింపి ఉంచేవారు అప్పుడు ఏ జబ్బులు రాలేదు త్వరగా ఇప్పడు వచ్చినట్లు .నీల్ల కి కరెంటుకి సంభందం వుండేది కాదు మా ఊరి చెరువుల నిండా నీరే .... ప్రక్కనే వున్నా పిల్లికోడు నిండా నీరే .మా ఊర్లోకి వెళ్ళాలి అంటే ఆ కాలవ ప్రక్కనుండి వెళ్ళాలి అక్కడి నుండే దూరంగా దీపాల వెలుగులు మిణుకు మిణుకుమంటూ కనబడేవి అంత దూరపు ప్రయాణపు బడలికి వదిలేసి ఆత్రంగా వెలుగులు చూసేవాళ్ళం ... ఎప్పుడు మేము మా ఊరు చేరేసరికి రాత్రయ్యేది మా కోసం కుటుంబ సభ్యులంతా ఎదురు చూస్తూ గ్రామ మొదట్లోనే కారుకి ఎదురు వచ్చేవాళ్ళు .... గాఢమయిన అనుభంధాలు .్‌మ్మ్