నాటి చిరుదివ్వెలేయమ్మా

రేపు సమైఖ్యబందులో భాగం గా విద్యుతు కి అంతరాయం కలుగుతుందని ముందు జాగ్రత్తగా రేపటికి సరిపడా నీరు మొబైల్ చార్జింగు చేసుకోండని  హెచ్చరిక వస్తే హడావిడిగా టాంకులు నింపడం తెలియని వారికి  తెలియచేయడం చేసాక తీరికగా కూర్చొని ఆలోచిస్తే ఒక్కరోజు అంతరాయం కలుగుతుంది అంటేనే ఇంత కంగారుపడి పోతున్నాము పూర్వం ఇవేవి లేకుండా ఎంత ప్రశాంతమైన జీవితం అనుభవించారు అనిపించి ఒక్కసారిగా నా బాల్యం లోకి జారిపోయాను .... ఇప్పటికి ఎప్పటికి అధ్బుతమైన ఆనంద క్షణాలు ఏవయ్య అంటే నా బాల్యమే . ఎలక్ట్రిసిటీ (కరెంటు )లేకుండా గడిపిన బాల్యం తెలుసు . నాన్న ఉద్యోగరీత్యా పట్టణాల్లో వున్నా మా అమ్మమ్మ నాయనమ్మ ఊర్లు చిన్న గ్రామాలే అక్కడ కరెంటు ఉండేది కాదు కాస్త మేము పెద్ద తరగతుల్లోకి వచ్చాక ఆ ఊరుల్లో విద్యుత్తు దీపాలు వచ్చాయి . ప్రతి ఏట సంక్రాంతి సెలవులకి వేసవి సెలవలకి తెలంగాణలో వున్నా రాయలసీమ లో వున్నా మా కృష్ణా జిల్లాకి చేరవలసిందే నాన్న వచ్చేప్పుడు వెళ్ళేప్పుడు తప్పనిసరిగా కూడా వుండేవారు ఆయన పూర్తిగా అక్కడ గడపలేక పోవడానికి కారణం కరెంటు లేకపోవడం ... మాకయితే మండే ఎండ సయితం చల్లని వెన్నెలలా తోచేది !మా పిల్లలికే  కాదు మా అమ్మకి అలానే వుండేది . అబ్బో అసలా రోజులే వేరు !ఇంట్లో ఏ గదిలో వున్నా చల్లని గాలితో ఒళ్ళు తెలియకుండా నిద్రపోయేవాళ్ళం అసలు ఫ్యాన్ అవసరమే వుండేది కాదు చుట్టూ చక్కని చిక్కటి పచ్చదనం పైరగాలి . సాయంత్రం అవుతుంటే చాలు ఇంట్లో వున్నా పాలేరు (పనివాళ్ళు )కొట్టుగది (స్టోర్ రూం )ప్రక్కన కూర్చుని ముగ్గుపిండి కిరసనాయిలు ప్రక్కన పెట్టుకుని అందమైన దీపంబుడ్లనుపెట్రోమాక్స్ లాంతర్లను శుభ్రం చేసి ఉంచేవాడు  చీకటి తెరలు కమ్ముతుండగా అమ్మమ్మో పెద్దనాయనమ్మో (అమ్మ వాళ్ళ నానమ్మ )పెద్దత్హో దీపాలు వెలిగించి గది గదిలో స్టాండు లో అమర్చేవారు గది సైజు బట్టి దీపం వుండేది బోజనాల గదిలోనూ ఇంటి ముందు వసారాలో పెట్రోమాక్సులు తగిలించేవారు .సాయంకాలపు ఆటలనుండి వచ్చిన మాకు ఈ పనులన్నీ చూడటం సరదాగా వుండేది అమ్మమ్మ దీపం పుచ్చుకుని వెళ్తుంటే ఆవిడ కొంగు పుచ్చుకుని గది గదికి తిరగడం స్నానాలు కానిచ్చి ఆ బుడి బుడి దీపాల వెలుగులో వేడివేడి అన్నంలో గొంగురా ముద్దపప్పులు కమ్మటి నేతితో అమ్మమ్మ చేతో పిన్నమ్మల చేతో గోరుముద్దలు తినడం తడి ఆరని జ్ఞాపకాలు .. అన్నట్లో ఇప్పట్ల ఫిల్టర్ వాటర్ లేదు శ్రేష్టమైన చెరువు నీరు రాగి ఇత్తడి బిందుల్లో పోసి అనక మట్టి కుండల్లో నింపి ఉంచేవారు అప్పుడు ఏ జబ్బులు రాలేదు త్వరగా ఇప్పడు వచ్చినట్లు .నీల్ల కి కరెంటుకి సంభందం వుండేది కాదు మా ఊరి చెరువుల నిండా నీరే .... ప్రక్కనే వున్నా పిల్లికోడు నిండా నీరే .మా ఊర్లోకి వెళ్ళాలి అంటే ఆ కాలవ ప్రక్కనుండి వెళ్ళాలి అక్కడి నుండే దూరంగా దీపాల వెలుగులు మిణుకు మిణుకుమంటూ కనబడేవి అంత దూరపు ప్రయాణపు బడలికి వదిలేసి ఆత్రంగా వెలుగులు చూసేవాళ్ళం ... ఎప్పుడు మేము మా ఊరు చేరేసరికి రాత్రయ్యేది మా కోసం కుటుంబ సభ్యులంతా ఎదురు చూస్తూ గ్రామ మొదట్లోనే కారుకి ఎదురు వచ్చేవాళ్ళు .... గాఢమయిన అనుభంధాలు .్‌మ్మ్