భవిష్యత్తు

ఈ పదిహేనురోజుల్లో ఎన్నో ఆలోచనలు నిర్ణయాలు మార్పులు చేర్పులు .చాలా మారాను అనుకునేకంటే మార్పులు అనుగుణంగా చేసుకున్నాను ఉద్యోగం పూర్తిగానో తాత్కాలికంగానో వదిలేయన్న ఆలోచనకి శివరాత్రి రోజున తేలిపోయింది కొన్నాళ్ళు చూడాలని వాయిదావేసుకున్నాను ఈయనతో తీరికగా చర్చించాక.లాస్ట్ సండే మేమంతా సత్తెనపల్లి వెళ్ళివచ్చాక మరికాస్త క్లారిటీ వచ్చింది నిజానికి అంతక్రితం గుంటూరు వెళ్ళిన రోజే నా దిశ గమనం మార్చుకోవాలని దృడంగానిశ్చయించుకొన్నాను..కొంత నన్ను మరింత ఆలోచించి నిర్ణయం తీసుకోమన్నాశ్రీవారి ముందు చూపు నన్ను కొంత వెనక్కి లాగింది అయిన మనసులో రేగిన అలజడి ఇంకా సద్దుమణగలేదు..వేచిచూడాలి.

ఇదే జీవితమా!

ఎందుకో నా ఆలోచన ధోరణిలో రాను రాను మార్పు కనిపిస్తుంది.ఒకప్పుడు వున్నపోటీ తత్వం ఇప్పుడు ఉండటంలేదు ప్రతిపనికి ఇప్పుడు చేయకపోతే నష్టం ఏవిటి నేనే ఎందుకు చేయాలి చేయకపోతే వచ్చే పరిణామాలు ఏవిటి ఇలా సాగిపోతుంది ....నావరకు ఫరవాలేదు కాని నాకున్న ఒక్కగానొక్క బిడ్డ మీద కూడా నా ప్రతికూల ఆలోచనలు ప్రసరిస్తున్నాను.ఒకప్పుడు విపరీతంగా ప్రోత్సహించిన నా నోటి తోనే అంత కష్టపడకు సర్వీసులు తెచ్చుకోవడమే జీవితం కాదువేరే వైపు కూడా జీవితం వుంది ఇంకా నచ్చినట్లు జీవించవచ్చు అని హితవులు పలుకుతున్నాను .నాకులా తను ఎందుకు ఇబ్బంది పడాలి అంత అవసరమాఅని నా మనస్సు ఎదురు తిరుగుతుందికొన్ని సౌఖర్యాలు అధికారాల తోపాటు ఎన్నో అసౌఖర్యాలు మనస్సుకి నచ్చనివి కూడా భరించాలి. తినడానికి నిద్రపోవడానికి సమయం లేని పని ఒత్తిడితో కొన్నాళ్ళకి ఆరోగ్యాన్ని కోల్పోయి చివరికి వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ఏమి మిగుల్చుకుంటామో అర్ధం కావడం లేదు..దీనికి ఎక్కడో చోట ఆనకట్ట వేయవలసిందే అనుకుంటాను .గతంలో ఎంతోమంది మిత్రులు ఇంతా కష్టపడాలా అని అంటుంటే వారు ఇలా నిరుత్సాహ పరుస్తున్నారు ఇదేమి ధోరణి అనిపించేది.మనకోసం మనం బ్రతుకుతూ సాధ్యమైనంత మనకున్న పరిధిలోనే సాటి మనుష్యులకు సాయపడలేమా..దానికిప్రభుత్వుద్యోగమే తోడ్పాటు కావాలా స్వచ్చంద సంస్థ ద్వారాకూడా మన అభీష్టం మేర తోడ్పాటును అందించవచ్చును కదా అనిపిస్తుంది.బహుశా అక్క కూడా ఇలానే ఆలోచించి కొన్ని నెలలుబ్రేక్ తీసుకుందేమో..హ్మం ...ప్రతిది తెలియకుండానే అక్క అడుగుల్లో అడుగులు వేస్తూ నడుస్తున్న నేను తనలానే మార్పు కోరుకున్టున్నానేమో చూడాలి.నాన్న మాకు ఇచ్చిన స్ఫూర్తి మా పిల్లలకి ఇవ్వలేకపోతున్నాం ప్చ్... ..

నేను ఎవర్నీ

వేకువనే సుర్యునితోపాటు లేచి గోల చేసే పక్షుల కిలకిల రావములు వింటూ -నేనో పక్షినవుతా
మంచులో తడిసి ముగ్దల వున్నా గులాబీ ని చూసి మురిసిపోయే నేను -ఓ గులాబీనవుతా
రాత్రంతా వెన్నెల వానలో తడిసిన పచ్చిక పరకమీద మెరసిపోయే మంచు బిందువులు చూసిన -నేనో హిమన్నవుతా
మబ్బుదుప్పటి మాటు బద్దకంగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ వేలుగుకిరణలు వెదజల్లుతూ బయటికి తొంగి చూసే
బాలభానుడ్ని చూసి మురిసి తడిసిపోయే నేను -ఓ వెలుగు కిరణంమవుతా
శిశిరంలో వలువలు విడిచి నునుసిగ్గుగా ఆహార్యం కోసం ఎదురుచూస్తోన్న వృక్షాన్ని చూస్తో -ఓ కొమ్మనవుతా
రాత్రి రాకను ఆహ్వానిస్తూ సుగంధాలు వెదజల్లే విరులజూసి మైమరచి -నేను ఓ పరిమళంనవుతా
తొలకరి జల్లులకి సేదతీరుతూ తనలోని తాపం తీర్చుకుంటున్న భూదేవి ఒడి లోకి -నేనొక చినుకవుతా
అలల నురుగులతో ఎగసిపడే అనంతమైన సంద్రాన్ని చూస్తో -నేనో సిందువైపోతా
అంతమేలేని ఆకాశంలో కారుచీకటిలో రవ్వల్ల మెరిసిపోతున్న చుక్కలజూసి -నే చుక్కనవుతా
పసిపాపల బోసినవ్వుల కేరింతలు చూసిన నన్ను నేను మరచి -ఓ పసిపాపనవుతా
మానవత్వం నిలువెల్ల పుణికి పుచ్చుకున్న మదర్ తెరిస్సాను తలుచుకున్న -నేనో తెరిస్సాను కానా?
ఇంతకి నేను ఎవర్నో ?