ఏకాంతంగా

నిన్న మొన్నా వున్నా దూకుడు తగ్గింది ... వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటుంటే యెంత మార్పో !                                   ప్రతి పనిలోనూ మనమే ముందుండాలని అద్భుతంగా ఉండాలని ఇంటిపని వంటపనిలోను
మనదైన ముద్ర వుండాలనే ఉత్సాహం ఏమై పోయిందో ప్చ్! అటు ఉద్యోగం అయినా గొప్పగా
వెలిగిస్తున్నామా అంటే అదీ లేదు  ఇంకా యెన్నాళ్ళు చేయాలో అని లెక్కలు వేసుకునే స్థితి కి
యెప్పుడో వచ్చేసాను !అలా అని వాలంటరీ ఇద్దాము అంటే యెంత కష్టపడితే ఈ గ్రూప్ వన్
తెచ్చుకున్నానో కళ్ళ ముందు కదులుతుందీ ప్రతీ నెల అకౌంట్ లో జమ అయ్యే జీతం కనబడుతుంది
అస్సలు యే పని చేయకుండా స్థబ్దతగా ఉదయం నుండీ వరండాలో ఏకాంతంగా  కూర్చుని ఆ పచ్చటి చెట్లనూ వాటి మీద
అల్లరి చేసుకుంటూ తిరిగే  ఉడుతలను కిచకిచలాడే పిట్టల్ని ఆకాశంలోకి ఎగరడానికి ప్రయత్నిస్తున్న తూనీగలను
ఎక్కడినుండో రివ్వున వచ్చి వెళ్తున్న సీతాకోక చిలుకని నీరెండలో  విడిపోతున్న దూది లాంటి మబ్బుల్ని చూస్తూ
ఆరు నెలల   క్రితం మమ్మల్ని వదిలి వెళ్లిన "అమ్మ "ఆ మబ్బుల్లో ఎక్కడైనా దాగి మమ్మల్ని చూస్తుందేమో
కనబడుతుందేమో అనే ఒకింత ఆశ తో (సత్య దూరమైనా )గడపాలనిపిస్తుందీ