మా నాన్న

ఈ రోజు ఉదయాన్నే పేపర్ తీయగానే కనిపించింది "మారిన నాన్న పాత్ర "....ఫాదర్స్ డే సంధర్భంగా రాసిన ఆర్టికల్ లలో ....నిజంగానే నాన్న లు మారారు ...ప్రపంచం మొత్తం ఒక్క కుగ్రామం అవ్వుతున్న తరుణం లో ..మార్పు స్పష్టంగా కనబడుతుంది ,మా అమ్మ నాన్న కి , మా నాన్న కి ,మా అమ్మాయి వాళ్ల నాన్నకి ఎంత దూరమో ..తరం తరం నిరంతరం "మార్పు "...కారణాలు ఎవైనా కావచ్చు ....మానవ సంభంధాలలో ఈ మార్పు స్వాగతించ దగ్గవే .
నా వ్యక్తిత్వం పై నాన్న ముద్ర చాల వుందనే చెప్పవచ్చు .రెండేళ్ళ వయస్సులోనే తండ్రిని పోగొట్టుకుని తల్లి సంరక్షణలోనే పెరిగి ఎంతో ప్రయోజకుడై న మా నాన్న ,తన పిల్లలకు కే కాకుండా ఎంతో మంది పేద ,అనాధలకు ఆశ్రయం కల్పించి వారి వున్నతాభివృద్ధికి ఎంతో తోడ్పడ్డారు .నేను బాగుండాలి నాతోటి వారు బాగుండాలి అనే సూత్రం నాయనమ్మ ఉగ్గుపాలతో పోసి నాన్న ను పెంచింది .చిన్న కుటుంబములో పెరిగిన నాన్న పెద్దయాక తన కుటుంబాన్ని పెంచుకున్నారు ,,,అందుకే మేము ఆరుగు పిల్లలం . నాన్న మాకు ఊహ తెలిసి ఎవర్ని కొట్టడం తెలిదు ..అస్సలు ఎంతో అల్లరి చేసే నేనే ఎప్పుడు దెబ్బలు తినలేదు ...కాని ఆయన వునికి చాలు ఆ పరిసరాలు నిశభ్ధం ఆవరించడానికి ..ఒక విధంగా అమ్మే మా దృష్టిలో నాన్న ను పులి ని చేసిందని చెప్పొచ్చు ..మాకు భయం వుండాలని నాన్న కి అది ఇష్టం వుండదు ,ఇది ఇష్టం వుండదు ,ఇలా చేస్తే కోపం వస్తుందీ అని చెప్పి మమ్మల్ని కంట్రోల్లో పెట్టిందని చెప్పొచ్చు.:)..
నాన్న ఇంట్లో పెద్దగా డామినేట్ చేసినట్లు కనబడినా నిజానికి అన్నింటా అమ్మ నిర్ణయానికే వదిలేసేవారు .తను చేసే ఉద్యోగాన్ని అంకిత భావంతో చేసేవారు.వృత్తి దైవంగా భావించేవారు ...నిజానికి ఆయన ఫ్యామిలీ తో గడిపే సమయం కన్నా ఉద్యోగం తో గడిపిన సమయం ఎక్కువ ,అయిన ఎక్కడ అలసట చెందకుండా ,విసుగు లేకుండా మాకే లోటు తెలీకుండా, మా అందరిని రాకుమార్తెల్లా పెంచారు ,ప్రేమానురాగాలు పంచారు . ఏడాదికి కి ఒక ఊరు తన కూడా తిప్పారు.మేము కాలేజి చదువుకి వచ్చాక పాపం తనే ఒంటరిగా తిరిగారు .
చదువు విషయం లో ఎప్పటికప్పుడు మార్పులు చేర్పుల గురించి వివరిస్తూ మాకు వాటి పట్ల ఆసక్తి కలిగేలా చేసిన ఘనత నాన్నదే .ఒక్క ఇంటినుండే ఒక్కసారే నలుగురు పిల్లలు సివిల్సేర్విసే మెయిన్ ఎగ్జామ్స్ రాసిన ఘనత మా నాన్న పిల్లలకే దక్కింది అనడం లో ఎలాంటి అతిశయోక్తి లేదు .ఆరుగురికి మంచి మంచి చదువులు చెప్పించి తండ్రిగా తనవంతు భాద్యతను నిర్వర్తించారు .చదువొక్కటే కాదు లోకం అంటు పిల్లల అభిరుచికి తగ్గట్లు ప్రోత్సాహం ఇచ్చారు .మా ఇల్లోక చిన్న గ్రంధాలయం చేసి మాలో సాహిత్యాభిలాష పెంచారు .తన వృత్తి లో రాష్ట్ర స్థాయి ప్రతిభ పురస్కారాలు అందుకున్న మా నాన్న మాకు ఆదర్శంగా నిలిచారు .ఈరోజు మేము అందుకుంటున్న యోగ్యత పత్ర్రాలు మా నాన్న పెంచిన మొక్కలే కదా ...! ఇరవయ్యొకటో సంవత్సరం లో మా రెండో పాపను పోగొట్టుకుని పూర్తి డిప్రెషన్ లో వున్నా నన్ను ఓదార్చి ,ఇంటి ఆవరణలోని నిండు పూతతో వున్నా కొబ్బరి చెట్టుని చూపించి ,వాటికి వచ్చిన పూతంతా నిలవదుగా ,కొన్ని మాత్రమేగా పిందెలుగా మారి కాయలవ్వేది ....అని మరణం గురించి మాట్లాడి నాలో తాత్విక దృష్టి పెంచి ధ్యానం సాధనగా చేసుకుని తిరిగి భాహ్య ప్రపంచం లోకి రావడానికి చేయూతనిచ్చారు. నాన్న ఈ నాటికి వుద్యోగ విరమణ చేసి పదవ సంవత్సరం ,అరవయ్యి ఎనిమిది నిండి అరవయ్యితోమ్మిది జరుగుతున్న మా నాన్న నిండు నూరేళ్ళు ఆరోగ్యంగా జీవించాలని ,,,భావి తరానికి స్పూర్తిగా వుండాలని ఈ ఫాదర్స్ డే సందర్భంగా మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటూ.

హాస్యం

నాకు చాల ఇష్టమైన వాటిల్లో హాస్యం ఒకటి .చిన్నప్పటినుండి జోక్స్ చెప్పమని మా అమ్మ తమ్ముళ్ళు ,చెల్లెళ్ళ ప్రాణాలు తీసే వాళ్ళం .మా చిన్న మామయ్యా అయితే యాక్షన్ తో సహా మరీ చెప్పేవాడు .వాడు వేసే కోతి వేషాలకి పగలబడి నవ్వే వాళ్ళం .,ఎక్కువగా సెలవల్లో ఊరు వెళ్లి నప్పుడు రాత్రి బోజనాలు అయ్యాక అందరం ఇంటి ప్రక్క అరుగుల మీద కూర్చుని అర్ధరాత్రి వరకు పిల్ల పెద్దా కాలక్షేపం చేసేవాళ్ళం . నవ్వి నవ్వి పోరపోఎది , అంతలా నవ్వకు ,నవ్వినంత ఏడుస్తావు అనేవాళ్ళు అమ్మమ్మ వాళ్లు ...నిజంగానే నవ్వినంత ఎడుస్తామేమోనని భయం వేసేది .కథలు పుస్తకాలు చదివే వయస్సు వచ్చాక హాస్యం ఎక్కువగా వున్నా వాటికి ప్రేఫెరేన్స్ ఇచ్చేధాని ...తరువతరువత అన్ని చదివేయడం మొదలు పెట్టాను .చిన్నప్పుడు బుడుగు పుస్తకం బోల్డన్ని సార్లు చదువుకున్న ,..మల్లిక్ ,యర్రంశెట్టి వి హాస్యకథలు చాల వుండేవి ,ఒక్కటి వదలకుండా చదివేదాన్ని .బాపు ,బాలి కార్టూన్స్ ..బొమ్మలు చెప్పే హాస్యం పడిపడి చూసేదాన్ని ,ఇప్పటికీ చూస్తున్న ,అలానే సరసి కార్టూన్స్ కడుపుబ్బ నవ్విస్తాయి ..

ఇకపోతే సినిమాలకు వెళ్ళాలి అంటే సినిమా మొత్తం నవ్విచ్చేధిగా వుంటే తప్పకుండా చూసేదాన్ని ...చాలామంది హాస్యనటులు తమ హావభావలతోనే ప్రేక్షకుల్ని ఆకట్టుకోగలిగారు. నాకు శ్రీలక్ష్మి అంటే చాల నచ్చుతుంది ..ఆ అమాయక ముఖం తోనే హాస్యం కురిపించేది .అలానే బ్రహ్మానందం ముఖం చూడగానే నవ్వోచ్చేట్లు వుంటుంది .అది ఇదీ అనేది లేకుండా హాస్యరసం తో వుందంటే చూడకుండా వుండేదాన్ని కాదు . అంత ఇష్టం అన్నమాట .

ఈ మద్య సాహిత్యం లోను ,సినిమాల్లోనూ హాస్యరసం దిగజారుతుంది .,స్వాతి లాంటి పత్రికల్లో హాస్యం కథ అని ప్రచురిస్తారు ,పరమ చెత్తగా వుంటాయి ,ఒకే మూస పోసినట్లు , సగంలోనే చదవకుండా మూసేసయ్యలని అన్పిస్తుంది .అలానే సినిమాలు తయారయ్యాయి ...హాస్యం దిగజారుతుంది ..సభ్యత మరిచి ,వాడరాని పద ప్రయోగాలతో వెకిలితనం అడుగడుగునా ప్రదర్శిస్తూ అదే హాస్యం గా చూపిస్తున్నారు ..అది అపహాస్యం అవుతుంది .

ఇకపోతే బ్లాగ్ విషయానికి వస్తే మొదట్లో చాల సంతోషపడ్డాను ..ఎన్నో చదవచ్చు అని ....ఈ నాలుగు నెలల్లో అర్ధమయ్యింది ఏమిటంటే ఇన్ని వందల బ్లాగ్స్ లో మంచిగా వుండేవి నలభయ్యి ...యాభయ్యి కి మించి వుండవని .మొదట్లో కొన్నిబ్లాగ్స్ హాస్యంగా రాస్తున్నారనుకుని చదివాను ...రాను రాను వారు వాడే పద ప్రయోగం చూస్తుంటే తిన్నాది వోమిట్ అవుతుంది...వారు అలా రాసి ఏమి పైశాచికానందం పొందుతారో అర్ధం కాదు ..ఇలాటి వారిని parverted అని అనుకుని జాలిపడి అటువైపు చదవకుండా వుంటే సరిపోతుందని అని అనుకుంటున్నాను .వారు స్వంతగా ఏమి రాయలేక పిచ్చి రాతలు రాస్తూ దానికో polishedga పేరు తగిలించుకుని ఆనందపడుతున్నారు...

వినయం

మా స్కూల్లో ప్రతి వారం మోరల్ క్లాసు వుండేది ,దానికి ప్రత్యేకంగా ఒక టీచర్ వుండేవాళ్ళు .క్లాసు లేనప్పుడు ఆవిడ ఎక్కడ ఎదురైన వినయంగా విష్ చేసి పక్కకు తప్పుకునేవాళ్ళం ..క్లాసు జరిగిన రోజయితే ఇక చెప్పక్కరలేదు మోస్ట్ ఓబిడ్ యంట్ స్టూడెంట్స్ ల బిహేవే చేసేవాళ్ళం ...ఇంతకీ అంతలా ప్రభావం చూపేది విన్న గంటైన . అలా స్కూల్లో వినయంగా వుండటం నేర్చుకున్నా:) ఇంట్లో చిన్నప్పుడు అమ్మ బోల్డన్ని కల్పిత కథలు మా అందరికి కూర్చోబెట్టుకుని మరీ చెప్పి క్రమశిక్షణ తప్పితే ఎలాటి కష్టాలు పడతారో సోదాహరణంగా వివరించి మరీ చెప్పేది (అలాబెదరేయకపోతే పాపం తట్టుకోగలదా మా అల్లరి ) పెద్దల పట్ల ఎంత వినయంగా వుండాలో మరీ చెప్పేది ,పెద్దవాళ్ళు కనపడగానే గ్రీట్ చేయాలని ,పని చెప్పిన నోరుమూసుకు చేయాలని ,ఫలాని వాళ్ల పిల్లలు చాల మర్యాదగా ప్రవర్తిస్తారు ,అని నలుగురు చెప్పుకోవాలని కోరేది .పాపం ఆవిడ పుణ్యమాని ,నాన్న గారి భయం కానివ్వండి బయటివారి తో చిన్నైన పెద్దైన మర్యాదగా మసులుకోవడం అలవాటైంది .ఇప్పటికి నాన్న ముందు అతి వినయంగా వుంటాము .

ఈ అతి వినయం వల్ల అవతలి వారితో మాట్లాడేప్పుడు వాళ్ళేం చెబుతున్నారో అర్ధం కాదు ..అన్నిటికి అలాగే నాన్న ,అలాగే నాన్న అంటు అస్సలు ఆయనేం చెబుతున్నారో మనస్సుకి ఎక్కేది కాదు .తరువాత పక్కన వాళ్ళని అడగడం అయ్యేది ....ఇంతకీ నాన్నేం అన్నారు అని . కాలేజీ లో ఫాదర్స్ ,సిస్టర్స్ వద్ద కూడా ఇలాటి అనుభవమే కలిగేది ....తరువాత తర్వాతా వుద్యోగంలో బాస్ దగ్గర ....ఇక్కడ మరీను వాళ్ళేం చెప్పినా ....సర్ ..సర్ ...సర్ ...ఎదురు ఒక్క మాట మాట్లాడే పని వుండదు . కేవలం వాళ్ల ఆర్డర్ మాత్రమే వినాలాయే .అంతా అయ్యాక ఏం చెప్పాడా అని విశ్లేషించుకుని ఆ ప్రకారంగా చేయాలి ,అదే విధంగా వాళ్ళనుండి కాల్ వచ్చిన నెంబర్ చూడగానే సగం బ్లాంక్ ..ఆ బ్లాంక్ మైండ్ తోనే సర్ ...సర్ ..సర్ ..ఫోన్ పెట్టాక తీరికగా అవలోకనం చేసుకోవాలన్న మాట . చాల సార్లు విని మరల కొలీగ్ కి కాల్ చేసి అడిగిన సందర్భాలున్నాయి .

నా క్రింది వాళ్లు ఇదే పంధా ...కాని నా క్రింది ఆఫీసుర్స్ కి నాతో ఇంతా ప్రాబ్లం వుండదు ...కలిసిపోతాను కాబట్టి :)మా ఆఫీసు లో వున్నా అటెండర్ లలో ఒక అబ్బాయ్ అతి వినయం మనల్ని చూడగానే చేతులు కట్టుకుని ..సినిమా టైపు లో మాటకు ముందు "అమ్మగారు " అంటూ బోల్డంత కామెడి .వెంటపెట్టుకు ఎక్కడికైనా వెళ్ళిన ఫలానా చోటుకు వెళ్ళాలి అంటే "అలానే అమ్మగారు " అంటాడు ..కార్ ఎక్కాక డ్రైవర్ కి అడ్రెస్స్ చెప్పడం రాదూ ...తెల్లమొహం వేసుకు చూస్తూ నీళ్లు నములుతుంటాడు ...నేను పైకి ఏమి అనను కాని మనసులో ఎంజాయ్ చేస్తాను ...నా ఫ్రెండ్స్ ఎవరయినా ఆఫీసు కి వచ్చినా అడుగుతుంటారు ,,మీ అతివినయం ఎక్కడా అని .....మా అతి వినయం తో పని చెప్పేకంటే వేరే అటెండర్ కి చెప్పడం బెటర్ అనుకుంటాను . సరే ఈ వినయం కథ ఇలా ఉంటే ఈమద్య మూడు నెలల నుండి ఇంకో వినయం తగిలాడు ...ఇంటి దగ్గర . మా చెల్లి మూడు నెలల క్రితం ఒక డ్రైవర్ ని పెట్టుకుందీ .తను మా పైన వుంటుంది , మనకి ఉదయానే ఇంటి ముందు అటు ఇటు తిరుగుతూ టీ త్రాగడం అలవాటు . వాళ్ల డ్రైవర్ పుణ్యమాని బయట తిరగడానికి లేకపోయే ....తను ఉదయానే వచ్చి కూర్చుంటాడు ఎదురుగ వున్నా చెట్ల క్రింద ..బయట కనబడితే చాలు అతి వినయంగా నమస్కారం పెడతాడు ,,అది ఎన్ని సార్లైనా అతనికి మనం ఎప్పుడు కనిపిస్తే అప్పుడు ,అతన్ని చూసి భేదిరిపోయి ఇంట్లోకి పారి పోవాల్సి వస్తుంది . నైట్ డ్రెస్ లో తిరగే అవకాశం లేకుండా పోయింది ...చెల్లి వాళ్ల పాప ప్రవేట్ క్లాస్ కోసం ఉదయానే రప్పిస్తుంది ఆ అబ్బాయిని .,,.పైకి వెళ్ళాలంటే తూర్పు వైపే మెట్లు వుంటాయి ...ఆ అబ్బాయ్ పైకి వెళ్ళేప్పుడు మా వంటగది కిటికీ వైపు చూస్కుంటూ నేను కనబడగానే అక్కడినుండే మరల నమస్కారం పెడతాడు ....నేను ఆఫీసు కి వెళ్ళేప్పుడు అక్కడ వుంటే మా డ్రైవర్ కన్నా ముందు లేచి మరల ఓ నమస్కారం పెట్టి నేను కార్ ఎక్కి పోయే వరకు అతి వినయంగా అక్కడే నిలబడతాడు ..మా చెల్లి తో మొత్తుకుంటున్నా "మీ భాస్కరుడి అతి వినయం తట్టుకోలేక పోతున్నానే " అంటూ ...చెబితే ఫీల్ అవ్వుతాడని అదొక మొహమాటం ....అతి వినయం కొన్ని సార్లు ఎంత ఇబ్బంది పెడుతుందో అని నవ్వుకుంటూ ఊరుకోవడం తప్ప ఏమి చేయలేము చెప్పిన అర్ధం చేసుకుంటారో లేదో .........

"శ్రీ శ్రీ అభిమానులకు "

ఈ వారం నవ్య {ఆంధ్రజ్యోతి} శ్రీ శ్రీ ముఖ చిత్రం తో మార్కెట్ లోకి వచ్చింది ,మహా కవి ప్రత్యెక సంచిక గా పత్రిక మొత్తం కవిగారి తో వున్న అనుభందాలు ,జ్ఞాపకాలు వారి సమకాలీనులు ,శిష్యులు అభిమానులు పంచుకున్నారు . నవ్య వెరైటీగా చాల బాగుంది . పత్రిక చదువుతోంటే శ్రీ శ్రీ ని స్మరిస్తూ చాలామంది బ్లాగ్మిత్రులు రాసుకున్నది గుర్తొచ్చి తెలియచేయాలని రాస్తున్నాను . మరో మార్తాండ అనొద్దు .-:)
(రెండు వాక్యములకు పోస్ట్ రాసానని )

తంగేడుపూలు

రుధిర ,కాషాయ వర్ణంల్లో ఆకులు లేకుండా విరగాబూసే పూల చెట్టును మేము "తంగేడుచెట్టు" అంటాము .నేను బాగా ఇష్టపడే చెట్లలో ఇదొకటి . నిన్న సాక్షిలో ఇదే చెట్టు మీద రచయిత తన జ్ఞాపకాలూ పంచుకున్నారు , తంగేడు ని వారు తురాయి చెట్టని అంటారట ,కాని మా అమ్మమ్మ ,నాన్నమ్మ వాళ్ల పల్లెటూరిలో మాత్రం తంగేడు అనే పిలుస్తారు ,నాకు అదే తెలుసు .ఈ చెట్టుతో అనుభంధం చాల గాడమైనది .
వేసవికి ఊరు వెళ్ళడం అనగానే నా కళ్ళ ముందు కనపడే దృశ్యం ......అమ్మమ్మ ఊరిలోని పిల్లికోడు (ఏలూరు కాలువ కాబోలు )ఊరు పక్కనుండి వంపులు తిరుగుతూ వెళ్తుంది (ఎక్కడికో ) ఆ కాలువ ఒడ్డును సైనికుల్లాఅటు ఇటు నిలబడి విరగబూసి వుండేవి తంగేడుచేట్లు.ఎండి అడుగంటి వుండే కాలువ నీళ్ళ లో గాలికి రెపరెపలాడే ఆ పూల గుత్తులు ప్రతిభింభం ఇంకా ఈ కళ్ళలో అలానే వుండిపోయింది . పంటపొలాల్లో అక్కడక్కడ చింతచెట్ల ప్రక్కనే క్రొమ్మలు కనబడకుండా విరగభూసేవి . పిల్లలం ఆ చెట్ల క్రింద చేరి ఆటలాడే వాళ్ళం ,వాడ్ని వీడ్ని బ్రతిమాలి ఆ పూలగుత్తులు చేతుల నిండా పట్టుకెల్లెదాన్ని..అదోరకమయిన పిచ్చి వాసన వేసేవి ..పూలతో పాటు మొగ్గల గుత్తులు తెంపి చెట్ల క్రింద భయంకరమైన జూదం ఆడే వాళ్ళం -:) ఎవరైనా సాహస వీరులు ఇద్దరు పందేంకి మొగ్గల్లో వున్నపుప్పొడి కాడలు పట్టుకొని వాటి తలలు తెగడానికి యుద్ధం చేసే వాళ్లు , కొంచెం చిన్న పిల్లలం gumpuluga vidipoyi పందెం కాసేవాళ్ళం ...పెద్ద వాళ్లు కూడా చాల ఆసక్తిగా చూసేవాళ్ళు .మా ఆటలతో ఇంటి నిండా అవే వుండేవి ...ఆ మొగ్గలు పట్టుకుని ఇంట్లో ఖాళీగా ఎవరు దొరుకుతారా ఆడటానికి వెదుక్కునే వాళ్ళం . మా బొమ్మల పెళ్లి ఆటల్లో పెళ్లి కూతురికి పెళ్లి కొడుక్కి అవే పూల దండలు .
ఒక వేసవి మధ్యాహ్నం పిల్లలందరం (మా అమ్మ వాళ్లు ఆరుగురు ,వాళ్ల పిల్లలం ) ఇంటి ఆ వరణలో వున్న గేదెల చావడిలో బొమ్మల తో ఆడుతున్నాం ,వాటికి పెళ్లి పూల దండలు హడావిడి నేను చూస్తో తంగేడు పూలతో చేసిన దండలు బొమ్మలకి చాల పెద్దవి అవుతున్నాయి ,బోలెడన్ని పూలు మిగిలి పోతున్నాయి అని మా అక్క వాళ్ళతో నేనొక ఐడియా చెప్పాను ,దాని ప్రకారం నేను ఇంట్లోకెళ్ళి ఊయ్యాలలో నిద్రపోతున్న మా పెద్దమామయ్య కూతురు సత్య ని (యేడాది పిల్లనుకుంట ) ఎవరు చూడకుండా చావడి లోకి తీసుకొచ్చా ,అప్పటికే రెండేళ్ళ మా చిట్టి తమ్ముడు శ్రీనుగాడ్ని మా అక్క వాళ్లు తయారు చేసి పీట మీద కూర్చోబెట్టారు ,నేనేమో ఈ బుడ్డి దాన్ని నిద్ర లేపి పడకుండా వాడి ప్రక్కన కూర్చోబెట్టి ఇద్దరికీ తంగేడుపూల దండలు వేసి పెళ్లి చేస్తుండగా ...ఇంట్లో నుండి అందరు కంగారుగా ఊయ్యాలలో పిల్ల లేదు అంటు వెదుకుతుంటే ....మా అమ్మ వాళ్ల నాయనమ్మ మా వద్దకు రానే వచ్చి పాప మెళ్ళో వున్న దండ పీకేసి మా అందర్ని తిట్ల దండకంతో తగులుకొంటే అందరం పరార్ పెళ్లి కొడుకుని వదిలేసి .........గంట దాక ఎవ్వరం పెద్దొళ్ళకి అందలేదు ..ఆ రోజు జీవితం లో మరిచిపోలేదు ,,ఇప్పుడు తలుచుకుని నవ్వుకుంటాం . తంగేడుపూల దండ ఎంతపని మా చేత చేయించిందో కదా అని .
మా ఇంటి ప్రక్క ఉత్తరం దిక్కు పెద్ద తంగేడు చెట్టు వుంది . ఉదయాన్నే వరండాలో కూర్చుని టీ తో పాటు వాటి అందాన్ని త్రాగుతాను .-:) దాని పక్కనే వున్న గుల్మొహర్ క్షణ క్షణం పస్పు పూలు రాలుస్తూ కుంకుం ప్రక్క పసుపు అద్దుతున్నట్లు ....భలే వుంటాది .... అన్నట్లు నిన్న ఏజెన్సీ ఏరియా కి పని మీద వెళ్లాను ......దారికిరువైపులా వున్న తంగేడు పూలు చూస్తూ నన్ను నేను మరిచిపోయాను ..అస్సలు ప్రయాణం అలసటే తెలిలేదు .....'ఆకులో ఆకునై పువ్వులో పువ్వునై .....అడవి ...సాగిపోనా ..." ఒట్టు అక్కడినుండి రాబుద్ది కాలేదు . వేసవి కాలం లో మల్లెపూల తో పాటు గాజు తోట్టేల్లో నీళ్ళలో ఈ "అగ్నిపూలు " కూడా ఫ్లోవేర్వాస్ గా ఆమరుస్త్హాను ,ఇంట్లో .