మాఆంద్ర లయోలా కాలేజి పూర్వ విద్యార్ధుల సమావేశం రేపు ఆదివారం ఉదయం తొమ్మిదిన్నర గంటలకి ఫాదర్ దేవయ్య ఆడిటోరియం లో జరగబోతుంది.ఆహ్వానం అందిన వెంటనే అవకాశం వున్నవారందరం కలుద్దాం అని నిర్ణయించుకున్నాం .ఆ కాలేజిలో చదవడం వలన క్రమశిక్షణ ,విలువలు మానవత్వం నేర్చుకున్నాం .
మా కాలేజి డిసిప్లినే కి మారు పేరు ఉదయం మొదటి గంట కొట్టే సరికే క్లాసు రూం లో వుండాలి పొరపాటున లేట్ అయ్యామా మా ఇన్నయ్య ఫాదర్ పులిలా కర్ర పట్టుకుని ఆఫీసు రూం దగ్గరలో వుండేవారు అందరు ఒకటే ఉరుకులు పరుగులు .ఆ ఎదురుగానే వున్నా 'మారిస్ స్టెల్లా' లోఇంత క్రమశిక్షణ వుండేది కాదు ఎలా తెలుసంటే మనం డిగ్రీ అక్కడే చదివాం గ్యాంగ్ మైంటైన్ చేస్తూ బోల్డన్ని యవ్వరాలు నడిపెవాళ్ళం.
మొట్టమొదటి పోస్ట్ గ్రాడ్యేట్ డిపార్టుమెంటు మా బాచ్ తోనే మొదలయ్యింది .డిపార్టుమెంటు అఫ్ సోషల్ వర్క్ లో మేము ముప్పయ్యి మందిమిఅలానే ఇంగ్లీష్ డిపార్టుమెంటు లో ముప్పయ్యి .అసలు ఆడపిల్లలు ఆ కాలేజిలో అడుగుపెట్టడం కూడా మాతోనే .ప్రారంబోత్సవం ఒక వేడుకలా చేసారు .ఆనాటి అతిధులుగా దివంగత మంత్రి ఇంద్రారెడ్డి ,శ్రీ దగ్గుపాటి వెంకటేశ్వర రావు పాల్గొన్నారు.
చదివిన రెండున్నర సంవత్సరాలుఆ కళాశాల మా మీద ఎంతో ప్రభావం చూపింది .ముఖ్యంగా మేం ఎంచుకున్న ఫీల్డ్ మా ఆలోచన దృక్పధాన్నేమార్చేసింది.మూడురోజులు క్లాస్ వర్క్ మూడు రోజులు ఫీల్డ్ వర్క్ వుండేది
మా చదువులో భాగంగా మురికి వాడలు,అనాధ శరణలయిన నిర్మల్ హృదయ భవన్ ,జువనైల్ హోములు మెంటల్లీ రెటార్దేడ్ హోంసు స్త్రీ సంరక్షణ సంస్థలువిజిట్ చేసి.వారితో కలసి కేసు వర్క్ ,గ్రూప్వర్క్ చేయడం ....ఇవన్ని మాకు వాస్తవ జీవితం ఎలా ఉంటోందో అనేధీ ప్రత్యక్షంగా తెలుసుకున్నాం. .క్రిమినల్ రిఫార్మేషన్ లో నాస్తిక కేంద్రంలో గోరా గారి కుమారుడు 'లవణం 'గారిపర్యవేక్షణలో ఫీల్డ్ ట్రైనింగ్ మరపురాని జ్ఞాపకం .
మా చదువులో భాగంగా మచిలీపట్టణం దగ్గర సముద్రంలో ఒక దీవి వంటి కుగ్రామం లో సైక్లోనే సెంటర్లో పదిహేను రోజులు ఆ గ్రామస్థులతో పాటు నివసించాము.అక్కడి యువత తో కూడి రెండు కిలోమీటర్ల పొడవు గ్రావెల్ రోడ్ వేసాము .చీకటిలో షెల్టర్ హొం పైకి వెళితే సముద్రపు హోరుచుట్టూ మినుకు మినుకు మనే చుక్కలు,దూరంగా లైట్ హుసే నుండి వుండుండి వెలుగు ...హ్మం అద్భుతమైన అనుభవం ..గ్రామస్తుల తో కలిపి ఆటలు పాటలు తిరిగి విడిచి రావడానికి ఎంతో బెంగ పడ్డాము.
రెండో సంవత్సరం లో మేం ఎంచుకున్న గ్రూప్ బట్టి కే.సి.పి సుగర్స్ లో ,సిరిస్ లో ,హెచ్ .ఎ.ఎల్ లో మా ఎక్జిక్యూటివ్ ట్రైనింగ్ జీవితానికి అపారమైన అనుభవాన్ని ఇచ్చింది .అక్కడ చదివిన రెండేళ్ళు చాల చూసాం మాకు తెలియని ప్రపంచాన్ని చూసాం చుట్టూ వున్నా సమాజాన్ని చూసి వేదన చెందాము ఎటువంటి పరిస్తితుల్లోనయిన బ్రతకొచ్చు అనే సూక్ష్మ సత్యాన్ని తెలుసుకోగలిగాం.
మా సైకాలజీ మేడం సంధ్య భల్ల తో నా స్నేహం కళాశాల వార్షికోత్సవం లో మేం ప్రదర్శించిన నాట్యం .,నేను వెలగబెట్టిన సోషల్ వర్క్ అసోసియేషన్ అద్యక్ష పదవి ,ఆధిపత్యాన్ని సహించలేక రెండు గ్రూపులైన మేము ;):)
మార్కులకోసం ,యునివెర్సిటీ ర్యాంక్ కోసం మా తాపత్రయం ఎన్నో ఎన్నెన్నోతీపి జ్ఞాపకాలు . మాడిపార్ట్మెంట్ హెడ్ ఫాదర్ .దాస్ నిరంతరం స్పూర్తిదాయకంగా అడుగడుగునా అభినందిస్తూ సమాజం పట్ల మా భాద్యత గుర్తు చేసిన తీరు మరచిపోలేనిది మా రెక్టార్ ఫాదర్ అమలరాజ్ ప్రిన్సిపాల్ ఫాదర్ ఇన్నయ్య మమ్మల్ని చాల చాలా గారభం గా చూసేవాళ్ళు వేరే స్టేట్ నుండి వచ్చిన విసిటర్స్ కి మమ్మల్ని గర్వంగా పరిచయం చేసేవాళ్ళు (ఇంగ్లీష్ వాళ్ళని అంతగా పట్టించుకునే వాళ్ళు కాదు :):)
ఈ రోజు అందరం దాదాపు చక్కగానే స్థిరపడ్డాం. కొన్నాళ్ళ క్రితం మాలోని ఒక మిత్రుని మరణం తీరని వేదన కలిగింది.ఫాదర్ తిక్మూరే ప్రత్యేకంగా ప్రేమగా పంపిన ఆహ్వానాన్ని చూసి అందుబాటులో వున్నవాళ్ళం అయిన కలవాలని నిశ్చయించుకున్నాం ..
.
