31, జనవరి 2011, సోమవారం
27, జనవరి 2011, గురువారం
సూరీడు పారిపోయే
21, జనవరి 2011, శుక్రవారం
నాగమల్లి పూలు
నా పని అలసటని ప్రయాణం లో ఇలా ప్రకృతి అందాలని వీక్షిస్తూ మురిసిపోతూ మరచిపోతుంటాను ......నా ఫ్రెండ్ నాగు తమ్ముడు గిరి ఈ మద్య ఇండియా వచ్చినపుడు వాళ్ళ ఇంటికి తీసుకుని వెళ్లారు వాళ్ళఊరు భలే నచ్చింది .వాళ్ళ పోలాలలోనే చెరుకు ఆడటం ,బెల్లం తయారు చేయడం ఇలాటి దృశ్యాలు అబ్బురపరిచాయి .సంక్రాంతి కి ఇక్కడినుండి తీసుకుని వెళ్ళిన బెల్లం తోనే అరిసెలు చేసారు మా ఇంట్లో .అతిధి మర్యాదలలో ఈ జిల్లాల వాళ్ళని మించినవారు ఎవరు ఉండరంటే అతిశయోక్తి కాదేమో .ఇది వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే దారి .ఈ పూలు వాళ్ళ ఇంటి ముందున్న చెట్టువి.నాగమల్లి పూలు అంటాము .పాము పడగ శివలింగము కలిగిన వీటిని శివాలయాల్లో పూజకి పెడ్తుంటారు ,వీటి పరిమళం అద్భుతం .మా లొయోల కాలేజిలో ఆఫీసు రూం కి దగ్గరలో రెండు చెట్లు వుంటాయి అక్కడ మాలిని బ్రతిమాలో కళ్ళుకప్పోవాటిని కైవసం చేసుకునేదాన్ని.ఇప్పుడు ఎప్పుడైనా వాకింగ్కి కాలేజిలోకి వెళ్తే మాఇంట్లో రోజల్లానాగమల్లి సువాసనలు వేదజల్లాల్సిందే :-)
ఇక వదిలేస్తే పోలా
12, జనవరి 2011, బుధవారం
9, జనవరి 2011, ఆదివారం
హాయ్ లాండ్ లో హాయ్ హాయ్
8, జనవరి 2011, శనివారం
దేవుడు వరమిస్తే !
ఎప్పుడోగాని మేము అంతా కలవడం ఒక్కసారె కలవడం అవ్వదు అదేమిటో ప్రతీసారి ఒక్కరు మిస్ అవుతారు ఈసారి చిన్న చెల్లి మిస్సింగ్ .నాలుగు రోజులనుంచి అంతా కలిసి అమ్మ దగ్గర చిన్నపిల్లలం అయ్యాం.చిన్నతనం లో మేము ఆరుగురం అమ్మ ఎక్కడ వుంటే అక్కడ చేరేవాళ్ళం,అమ్మ ఒడిలో ఒకరు వీపు మీద ఒకరు చాపిన కాళ్ళ మీద తలోకరం పడుకుని అమ్మ చెప్పే కథలు కల్పనలు వూ కొడుతూ ఊహల్లో ఊహించుకుంటూ వినేవాళ్ళం .కొంచెం పెద్దయ్యాక వంట గదిలో వుంటే తన వెనుకే చేరి వింతలో విశేషాలో స్కూలు కబుర్లో చెప్పేవాళ్ళం,అమ్మ పెరట్లో మొక్కలతో వుంటే ఆ వెనుకే గడ్డిపీకుతోనో ,గొప్పులు త్రవ్వుతునో అమ్మ ఆనందం లో పాలుపంచుకునేవాళ్ళం.రాత్రి పూట మా అందరకి అన్నం కలిపి తినిపించి వరండాలో నాన్న కోసం ఎదురుచూస్తున్న అమ్మ చుట్టూ చేరి అమ్మ చిన్నతనం ముచ్చట్లు అమ్మమ్మ వాళ్ళ విశేషాలు అడిగి అడిగి చెప్పించుకుని వినేవాళ్ళం.పెద్ద అయ్యాక ఏమైనా మారామాఅంటే ఉహు ..ఇప్పటికి అదే సీను కాకపొతే మా ఆరుగురికి తోడు మా జూనియర్లు తోడయ్యారు.ప్రపంచంలోని వింతలు విశేషాలుగురించి అమ్మ చుట్టూ చేరి చెబుతాము..మా కథలు వ్యధలు కంటే అమ్మ "ఆనంద పడే "కథలు గుర్తు చేసుకుని మరీ చెబుతాం..ఇంత పెద్దవాళ్ళం అయిన అంతా ఇరుక్కుని ఇరుక్కుని ఒక చోట చేరి ముచ్చట్లుచెప్పుకోవాల్సిందే ...
1, జనవరి 2011, శనివారం
నివాళి
నేర్చుకోవాల్సింది చాలా వుంది
"ప్రార్ధన చేసే పెదవులకన్న సాయం చేసే చేతులు మిన్న"అన్నది అక్షరాల ఆచరిస్తున్నమహోన్నతమైన వ్యక్తిని ఈ మద్య కాలం లో చూడటం జరిగింది.,ఇటువంటి వ్యక్తులు అరుదుగా తారసపడుతుంటారు.తనకున్న అధికార పరిధిలో సంక్షేమపధకాలనుపూర్తిస్థాయిలో అమలు పరచడం,భాధితుల కొరకు ఆలోచించి వారికి తగిన రీతి లో సహకారం అందించడంలో తానే ముందు వుంటారు.నేను మదర్ ధెరిసాను ప్రత్యక్షంగా చూడలేదు కాని ఈ అధికారి లో చూస్తున్నాను,స్వల్పకాల సాన్నిహిత్యంలో నేను నేర్చుకోవలసింది చాల వుందని అర్ధం అయ్యింది.పర్యావరణం పారిశుధ్యం ,ఆరోగ్యం సంక్షేమం పూర్తిస్థాయి అమలుకు ఆమె చేస్తున్న కృషి అభినందనీయం .ఆమె బడుగు బలహీన వర్గాలకి "అమ్మ".నిరంతరం మొక్కవోని చిరునవ్వుతో తన యంత్రాంగాన్ని ఉత్సాహ పరుస్తూ తన జిల్లాని అభివృద్ధి దిశలోకి నడిపే ఆమె ప్రతి ఒక్కరికి స్పూర్తిప్రదాత
పర్వదినాల్లో మన దేవాలయాలు అన్నీ దైవాన్ని దర్శించుకోవడానికి జనం తో కిటకిట లాడుతుంటాయి ఒక్కోసారి త్రొక్కిసలాట కూడా చూస్తుంటాం,ఈ రోజు ఉదయం క్రొత్త సంవత్సరసందర్భంగా శుభాకాంక్షలుతెలియజేయడానికి తొమ్మిదిగంటలకి వారి బంగ్లాకి వెళ్తే ఒక్కసారే షాక్ తిన్నాను,కార్ లోపలి వెళ్లడానికి పది నిమిషాలు వేచి ఉండాల్సి వచ్చింది ,ఆవరణ లోపల జనం క్రిక్కిరిసి తిరునాళ్ళని తలపిస్తూ అక్కడ ఎవ్వరోకాని మ్రొక్కుబడి గా వచ్చి వుండరు ఎంతో అభిమానం తో అధికారులు అనధికారులు జిల్లా ప్రజలు శుభాకాంక్షలు తెలియజేయడానికి వచ్చారు అంతే చిరు నవ్వుతో ప్రతి ఒక్కరికి తిరిగి శుభాకాంక్షలు తెలియజేస్తూ వారి యోగక్షేమాలు విచారిస్తున్నారు .అనక వచ్చిన పళ్ళు స్వీట్స్ అన్నీ స్వయంగా అనాధ ఆశ్రమాలకు లెప్రసీ కేంద్రాలకి హాస్పిటల్స్ కి పంచడం చేస్తారట ఈ పదకొండు సంవత్సరాల సర్వీసులో ఎంతోమందిని కలవడం జరిగింది కాని ఇంతమంది అభిమానం ని పొందిన అధికారిని చూడటం మొదటిసారి . వారి తో పాటు పనిచేయడం నాకు లభించిన మంచి అవకాశం ....నేను నేర్చుకోవలసింది చాలా వుందని ఈ క్రోత్తసంవత్సరం మొదటిరోజు తెలుసుకున్నాను .
