యేం రాయమంటవే చిన్నారి

యేం రాయమంటవే చిన్ని-ఓ నా చిన్నారి

ఎప్పుడు అమ్మ నాన్న అంటు లేదంటే అక్కచేల్లి ,తమ్ముళ్ళు గతంతోనే గచ్చకాయలు ఆడుతున్నా నంటావా

నా స్నేహితులు ,స్నేహితులంటో ఇంట్లోవున్న నెచ్చెలి మానసపుత్రిక చిన్నారి ని నిర్లక్ష్యం చేస్తున్ననంటావా

నీ గురించి రాయమంటావా ?ఏమని రాయమంటవే చిన్నారి .......

ఆరుగురి తరువాత మాతో ఆడుకోవడానికి మా ఇంటికొచ్చిన అందాల బొమ్మవని చెప్పాలా?

ఆరిందాలా అమ్మమ్మ వెంట నట్టింట తిరుగుతూ నడయాడిన బుట్టబోమ్మవని చెప్పాలా?

అమ్మ ఎప్పుడు చదువుకోవాలంటూ పుస్తకాలు తెచ్చి నా ఒడిలో పడేసిన చిన్నారి చిన్నివని చెప్పాలా ?

నిత్యం నన్నావరించిన మలయమారుతం నీవేనని చెప్పాలా ?

చిన్ని చిన్ని అడుగులతో కూచిపూడి ని ఔపోసన పట్టిన

చిన్నారి నాట్యమయూరి సుధవని చెప్పమంటావా?

కమ్మని గాత్రంతో పరిసరలను సైతం ముగ్ధుల్ని చేసే

ఈ ఇంటి కొమ్మ వనమాలినివని చెప్పమంటావా ?

అమ్మ చదివి చదివి అలసిపోతే ,పదేళ్ళకే పెద్దపెద్ద పుస్తకాలు నాన్న కు పోటీగా చదివి విన్పించిన వైనం చెప్పమంటావా

అమ్మ నాన్నకే అమ్మల కోసరికోసారితినిపించే అన్నపూర్ణవని చెప్పమంటావా ...

అమ్మ దుఖపడుతుంటే కొండంత అండ నేనున్నానని తనువెల్ల పెనవేసుకునే ఆశవాహినివని చెప్పమంటావా ..

నీ స్నేహంతో నన్ను నీ వయస్సుకు దించిన నీ గడుసుదనం గురించి చెప్పాలా

నీవు అమ్మకి చెల్లి వి అని తెలీని జనం అంటుంటే చిందులేసిన వైనం చెప్పాలా

నీ ఆటపాటలకు సైతం నాకు చోటిచ్చిన నేచ్చేలివని చెప్పాలా

నీవేమి దాచవమ్మ మనిద్దరి మద్య ,నేనేం దాచకుడద కలనయిన !

అమ్మకిచ్చిన మాట చెప్పమంటావా

అమ్మ సాధించనిది సాధించి చూపుతనంటావా

అమ్మ కల ల హరివిల్లు అమృత దర్శిని

యేం చెప్పాలే చిన్నారి ..ఈ ప్రియదర్శిని గురించి ఇంకేం చెప్పాలే .....

(మా అమ్మాయి అలిగితే మురిపించడానికి రాసాను ....) అప్పుడెప్పుడో .. 
కలనయినా ఊహించలేదమ్మ భూగోళానికి నువ్వావల నేనివల ఉంటామని .... నువ్వెక్కడ వున్నా నేనెక్కడ వున్నా అమ్మ ప్రేమ దీవేనలు పున్నమి వెన్నెల లా  నిరంతరము వర్షిస్తూనే ఉంటాయమ్మా చిన్ని నా చిన్నారి 
కార్తిక పౌర్ణమి రోజు పుట్టిన రోజు జరుపుకుంటున్న చిన్నితల్లికి  కిజన్మదిన  శుభాకాంక్షలు ... ప్రేమతో  అమ్మ                   

బెజవాడ భోరుమంది

• బెజవాడ భోరుమంది!
  నాలుగు రోజులనుండి గుండె పగిలేలా పోగిలిపోగిలి ఏడుస్తుంది యెందుకంటారు?
  బహుశా తన రాష్ట్రం  రెండు ముక్కలు అవ్వుతున్నదనేమో !ఇంకా నాలుగురోజుల్లో చేసుకునే రాష్ట్రావతరణ దినోత్సవం కడదనేమో !

  
  

అదే నా మొదటి ప్రేమలేఖ

రాసాడు చెప్పలేక :)

ప్రేమా ప్రేమ ప్రేమా!

అసలు ప్రేమకు సరైన భాష్యం తెలియని వయస్సులో అందుకున్నాను 

కనీసం నవలలో చదివినట్టు స్కూలు ఫైనలు కాదు తొమ్మిదో తరగతి మద్యలో వున్నాను 

అసలు విషయంలోకి వెళ్తే డబల్ రూళ్ళ పేపరు మీద ఇలా రాసాడు 

 ''ప్రియానిన్నుచూడని జీవితం జీవితం కాదు'' 

రోజు సాయంత్రం నీకోసమే సినిమా హాల్ గేటు దగ్గర నిలబడుతున్నాను 

వచ్చే జన్మ లో కూడా నీ ప్రేమను కోరే ప్రేమికుడు ,రిప్లై సూన్ ,టా టా 

                            రాళ్ళపల్లి శేఖర్   

మొత్తం చదివాకా అప్పుడు అడిగాను నాకు ఈ ఉత్తరం  తెచ్చి ఇచ్చిన మా ఇంటిగల వాళ్ళబ్బాయి ప్రసాదును . ''ఇదేవరికోసం ప్రసాదు రాసిన వాడేవడు "అని .నీకొసమె అని టక్కున సమాధానం చెప్పాడు మరి నాపేరు లేదుగా ఉత్తరంలో అన్నాను ఇంకాస్త కన్ఫర్మ్ చేసుకోవడానికి అది మా అక్క కోసమో లేక మా పెద్ద చెల్లి కోసమో అని నా అనుమానం .ఇప్పడు ఈ ఉత్తరం ఇచ్చినవాడు ఎక్కడ వున్నాడు అని అడిగాను చూడాలనే ఒకింత కుతూహలంతో మా ఇంటి వెనుకనే సినిమా హాల్ వుండేది   ప్రసాద్ నన్ను వీధి వైపు మేడ మీదకి తీసికెళ్ళి సదరు శేఖర్ని చూపించాడు ,థూ వీడా! అసలు బుద్దుందా(అదే ఆరడుగుల హీరోల వుంటే అనేదాన్ని కాదేమోఅప్పట్లో సినిమా హీరోలే మన కళ్ళకి మనుషులుగా ఆనేవారు  ) వాడు ఇవ్వగానే నువ్వు నాకు తెచ్చివడమేనా అని గట్టిగ కోప్పడి పిల్లలందరూ కూర్చున్న చోటికి వచ్చి ఆ ఉత్తరాన్ని వాళ్ళ చేతుల్లో పెట్టాను వాళ్ళలో ప్రసాద్ వాళ్ళ కజిన్ స్పీడ్ గా లేచి ధియేటర్ దగ్గర ఇంకా నిలబడే వున్నా సదరు వ్యక్తిని కాలరు పట్టుకుని ఆ చెంపా ఈ చెంపా వాయించి వచ్చి వాళ్ళ తమ్ముడు ప్రసాద్ కి రెండు తగిలించాడు మా గుసగుసలు గోల చూసి వచ్చి అడిగిన పెద్దొళ్ళకి విషయం తెలియనీయలేదు 

.ఈ సంఘటన మేము హాస్టల్ నుండి దసరా సెలవలకి ఇంటికి వచ్చినపుడు జరిగింది సదరు ప్రేమికుడు నా ఇంటర్ వరకు నా నీడ లానే కదిలేవాడు కాని ఆఖరికి ఊరు మారిన కొత్త కాలేజి గేటుబయట కనబడి ఉలిక్కిపడేలా చేసాడు ..ఆ తరువాతెప్పుడో కాలేజికి వెళ్ళే దారిలో ..... అప్పటినుండి ఇప్పటివరకు మరి కనబడలేదు రెండేళ్ళ క్రితం రెండేళ్ళు అక్కడ పనిచేసినపుడు మా పాత ఇంటి వైపు వెళ్లినపుడల్లా చిన్ననాటి సంఘటన గుర్తోచేది ....   నా  రెండో లేఖ ముక్కుమొహం తెలియని కలం స్నేహితుడి నుండి ...(తరువాతి భాగం ) 

నాటి చిరుదివ్వెలేయమ్మా

రేపు సమైఖ్యబందులో భాగం గా విద్యుతు కి అంతరాయం కలుగుతుందని ముందు జాగ్రత్తగా రేపటికి సరిపడా నీరు మొబైల్ చార్జింగు చేసుకోండని  హెచ్చరిక వస్తే హడావిడిగా టాంకులు నింపడం తెలియని వారికి  తెలియచేయడం చేసాక తీరికగా కూర్చొని ఆలోచిస్తే ఒక్కరోజు అంతరాయం కలుగుతుంది అంటేనే ఇంత కంగారుపడి పోతున్నాము పూర్వం ఇవేవి లేకుండా ఎంత ప్రశాంతమైన జీవితం అనుభవించారు అనిపించి ఒక్కసారిగా నా బాల్యం లోకి జారిపోయాను .... ఇప్పటికి ఎప్పటికి అధ్బుతమైన ఆనంద క్షణాలు ఏవయ్య అంటే నా బాల్యమే . ఎలక్ట్రిసిటీ (కరెంటు )లేకుండా గడిపిన బాల్యం తెలుసు . నాన్న ఉద్యోగరీత్యా పట్టణాల్లో వున్నా మా అమ్మమ్మ నాయనమ్మ ఊర్లు చిన్న గ్రామాలే అక్కడ కరెంటు ఉండేది కాదు కాస్త మేము పెద్ద తరగతుల్లోకి వచ్చాక ఆ ఊరుల్లో విద్యుత్తు దీపాలు వచ్చాయి . ప్రతి ఏట సంక్రాంతి సెలవులకి వేసవి సెలవలకి తెలంగాణలో వున్నా రాయలసీమ లో వున్నా మా కృష్ణా జిల్లాకి చేరవలసిందే నాన్న వచ్చేప్పుడు వెళ్ళేప్పుడు తప్పనిసరిగా కూడా వుండేవారు ఆయన పూర్తిగా అక్కడ గడపలేక పోవడానికి కారణం కరెంటు లేకపోవడం ... మాకయితే మండే ఎండ సయితం చల్లని వెన్నెలలా తోచేది !మా పిల్లలికే  కాదు మా అమ్మకి అలానే వుండేది . అబ్బో అసలా రోజులే వేరు !ఇంట్లో ఏ గదిలో వున్నా చల్లని గాలితో ఒళ్ళు తెలియకుండా నిద్రపోయేవాళ్ళం అసలు ఫ్యాన్ అవసరమే వుండేది కాదు చుట్టూ చక్కని చిక్కటి పచ్చదనం పైరగాలి . సాయంత్రం అవుతుంటే చాలు ఇంట్లో వున్నా పాలేరు (పనివాళ్ళు )కొట్టుగది (స్టోర్ రూం )ప్రక్కన కూర్చుని ముగ్గుపిండి కిరసనాయిలు ప్రక్కన పెట్టుకుని అందమైన దీపంబుడ్లనుపెట్రోమాక్స్ లాంతర్లను శుభ్రం చేసి ఉంచేవాడు  చీకటి తెరలు కమ్ముతుండగా అమ్మమ్మో పెద్దనాయనమ్మో (అమ్మ వాళ్ళ నానమ్మ )పెద్దత్హో దీపాలు వెలిగించి గది గదిలో స్టాండు లో అమర్చేవారు గది సైజు బట్టి దీపం వుండేది బోజనాల గదిలోనూ ఇంటి ముందు వసారాలో పెట్రోమాక్సులు తగిలించేవారు .సాయంకాలపు ఆటలనుండి వచ్చిన మాకు ఈ పనులన్నీ చూడటం సరదాగా వుండేది అమ్మమ్మ దీపం పుచ్చుకుని వెళ్తుంటే ఆవిడ కొంగు పుచ్చుకుని గది గదికి తిరగడం స్నానాలు కానిచ్చి ఆ బుడి బుడి దీపాల వెలుగులో వేడివేడి అన్నంలో గొంగురా ముద్దపప్పులు కమ్మటి నేతితో అమ్మమ్మ చేతో పిన్నమ్మల చేతో గోరుముద్దలు తినడం తడి ఆరని జ్ఞాపకాలు .. అన్నట్లో ఇప్పట్ల ఫిల్టర్ వాటర్ లేదు శ్రేష్టమైన చెరువు నీరు రాగి ఇత్తడి బిందుల్లో పోసి అనక మట్టి కుండల్లో నింపి ఉంచేవారు అప్పుడు ఏ జబ్బులు రాలేదు త్వరగా ఇప్పడు వచ్చినట్లు .నీల్ల కి కరెంటుకి సంభందం వుండేది కాదు మా ఊరి చెరువుల నిండా నీరే .... ప్రక్కనే వున్నా పిల్లికోడు నిండా నీరే .మా ఊర్లోకి వెళ్ళాలి అంటే ఆ కాలవ ప్రక్కనుండి వెళ్ళాలి అక్కడి నుండే దూరంగా దీపాల వెలుగులు మిణుకు మిణుకుమంటూ కనబడేవి అంత దూరపు ప్రయాణపు బడలికి వదిలేసి ఆత్రంగా వెలుగులు చూసేవాళ్ళం ... ఎప్పుడు మేము మా ఊరు చేరేసరికి రాత్రయ్యేది మా కోసం కుటుంబ సభ్యులంతా ఎదురు చూస్తూ గ్రామ మొదట్లోనే కారుకి ఎదురు వచ్చేవాళ్ళు .... గాఢమయిన అనుభంధాలు .్‌మ్మ్        

విరామం

ఒకటా రెండా నెల రోజులు దాటి పది రోజులు అయ్యిపోయాయి :-(
మొదటి పదిరోజులు అయాచితంగా వచ్చిన సమయాన్ని ఆనందంగా గడిపేసాక
ఇక మొదలయ్యింది ఇరవయ్యి నాలుగు గంటలు ఇంట్లో కుర్చోవాలంటే నా వాళ్ళ కావడం లేదు తిరిగే కాలు తిట్టేనోరు కుదురుగా వుండవ్వన్న చందాన నాకేమి తోచడం లేదు ఇలాటి తీరిక సమయం కోసం ఎంత ఎదురు చుసేదాన్నో ఇంట్లో వుండే ఆడాళ్ళను చూసి అసూయా పడ్డ  రోజులెన్నో
 ఉదయాన్నే లేవడం సూర్యోదయం చూస్తూ టీ త్రాగుతూ గంట సేపు ప్రకృతిలో విహరించి వంటగది కార్యక్రమాలు చక్కబెట్టి అయ్యవార్ని ఆఫీసు కి పంపి ఇంకేమి చేయ్యాల్ చెయ్యాలి అనుకుంటూ ఫోన్ తీసుకుని వివిధ నగరాల్లో సమ్మెలు ఎలా జరుగుతున్నాయో మిత్రుల నుండి ప్రత్యక్ష ప్రసారాలు విని కాసేపు వాపోయి  అలుపోచ్చేదాక ఎక్కడెక్కడి చుట్టాలని కదిపి ఫోనుల్లో క్షేమ సమాచారాలు విచారించి కాసేపు బుజ్జులు తో ఆదుకుని పుస్తకాలు ముందేసుకుని రోజుకి ఒకటి రెండు చొప్పున పూర్తి చేస్తూ సాయంకాలం బెడ్ రూమ్ కిటికీ లోంచి క్రుంగిపోయే సూర్యుడిని చూస్తూ మొక్కల్ని కాసేపు పరామర్శించి చీకటి పడుతుండగా ఇంట్లోకి వచ్చి డిన్నర్ ప్రిపరేషన్ ముగించి సగం చదివి వదేలేసి వున్నా పుస్తకం చేతబట్టుకుని మద్య మద్యలో శ్రీవారు టీవి చూస్తూ చేసే వ్యాఖ్యానాలకి ఆ ..ఉ  అంటూ సమాధానం చెబుతూ మధ్యలో చిన్ని తో గంట కబుర్లు చెప్పి ఆ రోజు ముగింపు అలా కరిగిపోతుంది ,కొద్ది పాటి మార్పులు చేర్పుల తో ప్రతి రోజు ఇలానే వుంటుంది నిద్ర లేవడం వంట చేయడం తినడం నిద్రపోవడం హ్మ్మ్ ... నో ఆఫీసు నో స్టాఫ్ నో బాస్ నో విసిట్ట్స్ నో టెన్షన్స్ ... హమ్మో ఇంట్లో వుంటే ఇంత హరిబుల్ గా ఉంటుందా .ఉద్యోగ విరమణ జీవితం ఇలానే ఉంటుందన్న మాట ...ఈ సమస్యలు అందరికి ఆమోద్యంగా ఎప్పటికి పరిష్కారం అవుతాయో ఆఫీసు ముఖం ఎప్పుడు చూస్తామో .... 

వామ్మోవిందు( వివాహ) భోజనం

"బెండకాయ ముక్కలకంటే జీడిపప్పులు బాగా గుప్పించారే !"సన్నటి కీచు గొంతు ....
నా విస్తరి వైపు చూసాను నిజమే జీడిపప్పులో అక్కడక్కడ బెండి ముక్కలు
"అబ్బ చక్కెరపొంగలి నిండా అంత నెయ్యి పోసేసారు ఇదేంటబ్బా వీళ్ళు గృహప్రవేశం కి పెట్టినట్లు పూర్ణాలు వండించారు ! ఒక బొంగురు గొంతు ... నా విస్తర్లో అవి వున్నాయో లేవో ఒకసారి స్కాన్ చేసాను తినాలనిపించక కార్న్ సమోసా ముక్క త్రుంచి నోట్లోవేసుకున్నాను
"అదేవిటి కప్పులో వున్నా పెరుగావడ కనీసం రుచి చూడకుండా ఈవిడ సమోసా తింటుందేవిటీ "కీచు స్వరం
"డైటింగ్ కాబోల్ను" బొంగురు గొంతు
"అది దోసబద్దల ఆవకాయ లేక పచ్చి మామిడి ముక్కల పచ్చడా ?ఒక ముక్క కొరకోచ్చుగా బొత్తిగా అటు వైపు కూడా చూడట్లేదు "అదే బొంగురు గొంతు
"పిన్నీ వీళ్ళు అప్పుడే సాంబారులోకి వచ్చేశారు ... అరె ఉలవ చారనుకుంటాను వీళ్ళకి  వడ్డించ కుండానే వెళ్ళిపోతున్నాడు "కీచు .....
"ఇదేంటి బట్టర్ స్కాచు లాగుందే ఒక రకమే పెడుతున్నరల్లె వుందే మొన్న మా అక్కాయి ఆడపడుచు కూతురి పెళ్ళిలో ఎన్ని రకాల ఐస్ క్రీములు అనుకున్నారు అబ్బో చెప్పలేనన్ని "బొంగురు
నా సహనం నశించి ఒక్క ఉదుటున లేచి వెనక్కి తిరిగి "నీ యబ్బ మీరే కూర్చుని తినండీ మేం పోతాము" అని (మనస్సులో )కుర్చీని వెనక్కి నెట్టాను.

"అయ్యో కొంచెం చూసుకుని వెళ్ళండి "కీచు గొంతు .. హడావిడిగా నేను ఖాళి చేసిన కుర్చీలో కూర్చుంటూ ....
 ఈ మాటలన్నీ ఎవరు ఎవరితో ఏ సందర్భం లో అంటున్నారని అర్ధం అయ్యే వుంటుంది ..
.నిన్న రాత్రి ఒక వివాహానికి వెళ్ళాము అక్కడ బోజనాలు జరుగుతున్న హాలు క్రిక్కిరిసిపోయుంది అప్పటికి మేము కూర్చున్నది మూడో బంతి కాబోలు మాకు వడ్డన మొదలయిందో లేదో తరువాతి ట్రిప్ కొరకు మా వెనుక జనాలు ప్రతి కుర్చీ వెనుక ఒకరు దడి కట్టేశారు కడితే కట్టారులే వాళ్ళ తొందర వాళ్ళది అనుకుంటే విస్తర్లలోకి చూస్తూ ఒకటే కబుర్లు ,నాకు ఇరువైపులా అమ్మా చెల్లి వాళ్ళు తినలేక మొహమొహాలు చూసుకొంటూ ఏదో తిన్నాములే అనిపించారు.

ఈ మధ్యకాలం లో విందు భోజనలంటే భయం వేస్తుంది తినకుండా వచ్చేస్తే మర్యాదగా వుండదు తిందాము అంటే ప్లేట్ పుచ్చుకుని కస్టపడి తిన్నాము అనిపించాలి పోనిలే ప్రశాంతంగా కుర్చుని తిందాము అంటే కుర్చిల వెనుక కాపలా తట్టుకోలేము . ఎన్ని కౌంటర్లు ఏర్పాటు చేసినా ఎవరికి వాళ్ళు హడావిడి పడతు ముగించుకు వెళ్ళాలిసిందే తినేవారి వెనుక నిలబడితే ఎంత ఇబ్బందిగా ఉంటుందో కనీసం గ్రహించరు .కుర్చి ఖాళి అవ్వడం ఆలస్యం ఎంగిలి విస్తర్ల ముందు కూర్చోవడం ,రాను రాను మనం ఎటు పోతున్నామో అర్ధం కావడం లేదు
  ఇదివరకు పూర్తి బంతి లేచి అక్కడ శుభ్రం చేసిన తరువాత తరువాతి వారికి పిలుపు వచ్చేది ఇప్పుడు అలా కాదు అటు అక్షతలు జల్లడం ఇటు వచ్చి తినే వారి వెనుక సీట్ రిజర్వ్ చేసుకోవడం ... వడ్డించినవి పూర్తిగా తినలేక ముందు వెనుక నిలబడిన వారి చూపులు తప్పించుకుంటూఅయ్యిందనిపించి ఇంటికి వచ్చాక ప్రశాంతంగా పండో పాలో తీసుకుని కడుపు నింపుకోవడం చేస్తున్నాము . ..   

ఎవడి గోల వాడిదే

ఇల్లు తగలబడి ఒకడు ఏడుస్తుంటే చుట్టకు నిప్పు అడిగాడట వెనకటికి ఒకడు  ; )అట్లా వుంది పరిస్థితి రాష్ట్రం లో కొంత ప్రాంతం విభజనకి నిరసనగా ఆందోళన దిశగా ఉద్వేగంలో ఉంటె నా బోటి వాళ్ళంతా లెక్కలు వేసుకుంటున్నాము "హమ్మ ..నా ముందున్న కొంతమంది సీనియర్లు తెలంగాణా లోకి వెళ్ళిపోతే అబ్బో మేము సీనియరు ఆఫీసర్లం అయిపోయి  వావ్వ్ మా కలలుసాకారం అయ్యే రోజులు దగ్గరలోనే వున్నాయని ఉద్వేగం తో ఉక్కిరిబిక్కిరి  అవ్వుతున్నాము :)" మా ముంగలున్న  ఆంధ్రోళ్లు బోతే ఇగ నేనేగంద ఈడ సీనియర్ను"ఓ తెలంగాణా అధికారి చతురు.   నలుగురు అధికారులు కలిసినచోట ఇద్దరి ఫోను సంభాషణ ఇదే దిశగా సాగుతుంది .ఇక్కడ తెలంగాణా సీమంధ్ర అధికారులు ఒకరితో ఒకరు ఐకమత్యంగా పరిహాసంగా సాగిస్తున్న సంభాషణ .ఇంతా చేసిన చివరికి మా వాదము సమైఖ్యనాదమే:)   

మౌనమే నీ భాష-గుప్పెడు మనసు

తనివితీరలేదే

ఆ పరిమళం నన్నింకా వదలలేదు

వేసవి వెళుతూ వెళుతూ తనతోపాటు మల్లెపూలు మామిడి పళ్ళు తీసుకువెళ్ళి పోతుంది కదా ఆ అనుభూతిని ఇంకొంత కాలం ఆస్వాదించాలని  మామిడి పళ్ళ లోని చిన్న రసాలని జ్యూస్ తీసి డీప్ ఫ్రీజర్ లో పెట్టాను ఎంచక్కగా చిన్న రసం తినాలి అనిపించినపుడు చక్కగా తీసి తినేయోచ్చని . అలానే మల్లెల పరిమళాన్ని మనస్సంత నింపుకోవాలని నిన్న మధ్యాహ్నం లక్ష పాతికవేలు మల్లెమొగ్గలు తెచ్చి డెబ్బయ్యి వేల మొగ్గలని మాలలు కట్టించి మిగిలన మల్లె మొగ్గల్ని రాసులుగా పోసి ఈ రోజు ఉదయం వరకు చల్లని నీళ్ళు చిలకరిస్తూ పసిపిల్లల్ని పొత్తిళ్ళ లో సాకినట్లు సాకాను  నిన్న  రాత్రంతా మా ఇల్లంతా మల్లెల పరిమళ లే ఇంటి చుట్టుప్రక్కల వరకు గుబాళింపు లే .. ఇంటి ప్రక్క వీధిలో కొలువయ్యి వున్నా రామయ్య శివయ్య దంపతులకి మల్లెల మాలలు సమర్పించి మిగిలిన లక్ష్లమల్లెపూలను శ్రీదేవి సహిత శ్రీనివాసునకి వెంకటేశ్వరస్వామి ఆలయంలో కన్నుల పండుగగా కళ్యాణం చేయించాము .చిన్ని కల్యాణం చక్కగా నడిపిన శ్రీవారికి (వెంకటేశ్వర స్వామి )కానుకగాలక్షమల్లెపూలతో జరిపించి కృతజ్ఞతలు తెలుపుకున్నాము ... ఇప్పటికి ఇంట్లో మల్లెల తాలుక పరిమళం గది గదికి ఆవరించి వుంది...స్వామి కార్యం స్వకార్యం అంటే ఇదేనేమో!   

పూలు గుసగుస లాడేనని ..సైగ చేసెనని........

మల్లెపూలను నా జీవితాన్ని విడిగా చూడను అంటే మల్లెపూలతో అంత గాడమైన అనుబంధం అన్నమాట !ఒక్క మల్లెపూలేంటి కనబడిన పిచ్చిపూవ్వు గడ్డి పువ్వు నాకిష్టమే అలా కోసి ఇలా తలలో తురుముకుంటాను ,అన్ని పూలలోకి మల్లె విరజాజులంటే ఇష్టం . ఎండాకాలం పిల్లలు సెలవలకోసం చూస్తె నేను మాత్రం మల్లెపూలు రోజు పెట్టుకోవచ్చుగా అని ఎదురు చూసేదాన్ని యే ఊరు వెళ్ళిన అక్కడ పూల వాళ్ళతో నాకు స్నేహం వుండేది మధ్యాహ్నం నుండే వేడి వేడి మల్లెపూలు అనే కేక కోసం ఎడురుచుసేదాన్ని :)బుట్టలు బుట్టలు కొని ఓపికగా కుర్చుని మాలలు కట్టేదానిని జడనిండా పెట్టుకుని మిగిలినవి అందరికి ఇచ్చేదానిని... అటువంటి నేను పూలు పెట్టుకువడం ఇంటివరకే పరిమితం చేసుకున్నాను ఆఫీసు కి పూలు పెట్టుకుని వెళ్ళడం ఎందుకో ఇబ్బందిగా వుంటుంది అలానే బయట ఫంక్షన్  కి కూడా అచీ తూచి చిన్నదండ పెట్టుకుంటాను ఇంట్లో మాములుగానే పెట్టుకుంటాను
అసలు సంగతి ఏంటంటే ... మొన్న ఒకరోజు నేను మా చిన్న మామయ్యా వైఫ్ (నా ఫ్రెండ్)కలసి  గుండె జారి గల్లంతయ్యిందే సినిమాకి వచ్చిన రోజే వెళదామనుకుని సాయంత్రానికి టికెట్స్ తెప్పించుకున్నాము మమ్మల్ని తీసుకుని వెళ్ళడానికి ఇద్దరి వద్ద డ్రైవర్స్ లేరు తనని వాళ్ళ అబ్బాయి మా ఇంట్లో దించేసి ఫ్రెండ్స్ దగ్గరకి వెళ్ళిపోయాడు ఇంటి నుండి కుంచెం దూరం నడిస్తే ఆటో లో వెళ్ళ వచ్చులే అని తీరికగా పనులు తెముల్చుకుని వీది  చివర అటో ఎక్కాము థియేటర్ సాయిబాబా గుడి ప్రక్కనే వుంటది అక్కడివరకి వచ్చాము కదా కాస్త దేవుడ్ని కూడా దూరం నుండి లుక్ వేసుకుని వెళదామని గుడి దగ్గర ఆగి అటో అబ్బాయికి డబ్బులు ఇవ్వబోతే అంతకి చిల్లర నా దగ్గర లేదమ్మా అనేసర్కి చిల్లర కోసం  ప్రక్కనే వున్నా పూల దుకాణం లో పది మూరల మల్లెలమాలలు కొనేసి అబ్బాయికి డబ్బులిచ్చేసి గుడిలోకి వెళ్తే సినిమా మొదటినుండి మిస్ అవుతాం అనుకుని బయటినుండే దండం పెట్టేసి ధియేటర్ లోకి వెళ్ళాము
ఎంట్రెన్సు లో ఒక చెక్అయ్యాక  లోపల మరల ఫిమేల్ సెక్యూరిటీ మా ఇద్దర్ని చెక్ చేసి  హ్యాండ్ బాగ్ ఓపెన్ చేయమన్నది గుప్పుమని మల్లెల పరిమళం ఆవిడ ముఖానికి కొట్టింది 'నో మేడం ఫ్లవర్స్ నాట్ అలోడ్ ,ప్రక్కన పడేయండి లేకపోతె టోకెన్ తీసుకుని సినిమా తరువాత అటువైపు రండి' అని చెప్పింది .నష్టం ఏంటి ఇవేమీ బాంబులు కాదుగా అని కన్విన్సు చేయబోయము కాని ఒప్పుకోలేదు ఇద్దరము  ఒకరి ముఖాలు ఒకరం చూసుకుని   వీళ్ళని బ్రతిమాలె బదులు చెరో కాసిని  తలలో పెట్టేసుకున్దాము అనుకుని బాగ్ లో నుండి బయటికి తీసాము చెరిసగం తుంచేసి లలితా చేతిలో మిగిలిన మాల పెట్టి కష్టపడి ఇంత చిన్న జడలో అన్ని పూలుపెట్టేసాను లలితకి పెట్టుకోవడం రావడం లేదు అది ఎంచక్కగా సెక్యూరిటీ చేతిలో పూలు పెట్టి' నా తలలో పెట్టు' అని వెనక్కి తిరిగి నుంచుంది అనుకోని సంఘటనకి సెక్యూరిటీ అమ్మాయి ఉలిక్కిపడి మేము ఇలా నిలబడి పూలు పెట్టకూడదు మేడం మనజ్మేంట్ ఊరుకోరు అని కంగారుపడింది అయినా  లలిత వదిలితేనా ...ఫర్లెదు ఈ ఒక్కసారికి పెట్టు నాకు పెట్టుకోవడం కుదరడం లేదు అని ఎట్టికేలకి ఆయమ్మని మొహమాట పెట్టి తల నిండుగా అయిదుమూరలమల్లెలు పెట్టుకుంది ఈ లోపు మా వెనుక క్యూలో అసహనంగా చూస్తూ పిన్న పెద్ద ఆడవాళ్ళు ...వాళ్ళలో  చిన్న పిల్ల' అమ్మ మనకి కూడా పూలు పెడతార నేను పెట్టిన్చుకోను ఇంటికి తీసుకు వెళ్దాము'అంటుంటే నవ్వు ఆపుకోలేక కష్టపడ్డాము రుసరుసలడ్తున్న ఆ అమ్మాయి ముఖం చూడకుండా చెక్ నుండి బయటపడ్డాము స్క్రీన్ లోకి అలో చేయడానికి అయిదు నిముషాలు టైం వుండగా ఎంట్రన్స్ లో జనాలతో పాటు  నిలబడ్డాము అప్పుడు మొదలైంది అసలు సినిమా జనాలు మా ఇద్దరి వంక విచిత్రంగా చూస్తూఇద్దరికీ అప్పుడు వెలిగింది మరీ అస్సయంగా జడని మించి పెళ్ళికి పెట్టినట్లు మల్లెపూలు అక్కడ తీయలేము అలా  అని వుంచుకోలేము ఒకరిద్దరు ఆడాళ్ళు మమ్మల్ని చూసి గుసగుసలడ్తున్నట్లు అనిపించింది లలితా మరీ బిడియ  పడుతుంటే చెప్పాను మనల్ని తమిళ్ వాళ్ళు అనుకున్టారులేవే లోపలి వెళ్ళాక తీసి బాగ్ లో పడేద్దాము అని లైట్ గా కొట్టిపడేసాను చుట్టూ ఆడవాళ్ళని  చూడగా అతి కొద్ది అంటే పది మందికి ఇద్దరు మాత్రమే చిన్ని చిన్ని మాలలు తురుముకున్నారు
పూలు పాతరోజుల్లోలా  ఎవరు జడనిండా పెట్టుకోవడం లేదు బహుశ ఇంట్లోనే పెట్టుకుంటూ ఉన్నట్లున్నారు...యెమైన ఆడపిల్లలకి అలంకారలైన పూలు బొట్టు కాటుక ఈ రోజుల్లో నిర్లక్ష్యం చేయబడుతున్నాయి .. హాల్లోకి వెళ్ళగానే ఇద్దరం హడావిడిగాపెద్ద తప్పు చేసినట్లు  తలలో బరువు తీసి బాగ్ లో పడేసి గుండె జారి గల్లంతయ్యిందే లో మునిగిపోయాము .        

ఇళ్లు వెలిసిపోతున్నాయి( ఖాళీ అవ్వుతున్నాయి )

ఈ మద్య ఎందుకో నా ఆలోచనలు విపరీతంగా అనిపిస్తున్నాయి సాధారణమైన సంఘటనను కూడా మనస్సుకి  ఎక్కువ తీసుకుంటున్నాను బహుశ వయస్సు పెరిగే కొద్ది ఇలా అవుతారేమో అర్ధం కావడం లేదు  చిన్ని ఇంటి నుండి వెళ్ళిపోయిన వెల్తి స్పష్టంగా కనబడుతుంది బుజ్జులు ఉండబట్టి గాని లేకపోతె మేము ఇద్దరం వున్నా ఇంట్లో మనుషులు వున్నట్లు అలికిడి వుండదు ఇద్దరం బిజి ఎవరి ప్రపంచం వారిది
నన్ను కలవరపెడుతున్న విషయం అమ్మ నాన్నలు పెద్దవాళ్ళు అయ్యిపోతున్నారు అని  ఎంతో ఆరోగ్యంగా వుండే నాన్న కొన్ని నెలల నుండి తేడాగా వుంటున్నారు అమ్మ కూడా చిక్కిపోతుంది చిన్నప్పటి నుండి నా కోరిక అమ్మా నాన్నకి  ముసలితనం రాకుడదని అయిన కాలం తనపని తానూ చేసుకుపోతుంది మా ఆశకి విలువ ఇవ్వక ..
ముప్పయ్యి మూడు సంవత్సరాల నుండి విజయవాడలో వుంటున్నారు అప్పుడు అమ్మ నాన్న ల వయస్సు చిన్నదే ఇక్కడున్న కాలనీలో దాదాపు వారి తోటి వయస్సు వారే వారంతా కూడా అమ్మా నాన్న లానే చిక్కిపోతున్నారు .రెక్కలొచ్చిన పక్షి పిల్లలు గూడు ఖాళీ చేసి వెళ్ళినట్లు యే ఇల్లు చూసిన  బోసిపోయినట్లు భార్య భర్తలు మాత్రమె మిగిలి ఎప్పుడెప్పుడో వచ్చే పిల్లలి రాక కోసం ఒళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకుని చూడటం కనిపిస్తుంది (నేను కూడా చాల త్వరగానే వీళ్ళ లిస్టు లో చేరిపోయాను )కాలనీలో జరిగే చిన్న చితక పార్టీల్లో కలిసినపుడు వాళ్ళని చూస్తుంటే మనస్సు భారమవ్వుతుంది .
. అమ్మ వాళ్ళ ప్రక్క బజారులో వుండే సరోజినీ ఆంటీ  ఎంత బాగుండేదో పచ్చటి నిమ్మపండు చాయతో మెరిసిపోయేది అన్నీ మాచింగు లే వేసుకునేది అమ్మ వాళ్ళ స్నేహితుల గ్రూప్ లో మెరిసిపోయేది సందడి సందడి చేసిది ఇప్పుడు రుమాటిక్ పెయిన్ తో అడుగు తీసి అడుగు వెయ్యలేదు పిల్లలు ముగ్గురు యెగిరి పోయారు అంత పెద్ద ఇంజనీరు ఎప్పుడు నౌకర్లు చాకర్ల తో వుండే ఇల్లు వెలసిపోయింది ఎప్పుడు ఏదొక పార్టీలు కల్పించుకుని నెలకి ఒక చోట కలిసి సందడి చేసుకునే వీళ్ళంతా పెద్దవాళ్ళు అయిపోయారు
.ఉదయనె వరండాలో కూర్చుంటే కాలనీ లో వాకింగు చేసే అంకుల్స్ కనబడుతుండేవారు వాకింగ్ చేసే ఆ గ్రూపు పలుచబడిపోతుంది  నాలుగు రోజుల క్రితం ప్రక్క వీధిలో వుండే రామారావు అంకుల్ చడిచప్పుడు లేకుండా వెళ్ళిపోయారు వార్త వినగానే షాక్ ... ఎప్పుడు మా ఎదురుగా వుండే ఎలక్ట్రీషియన్ ని  పలకరిస్తూ వెంటబెట్టుకుని వెళ్తూ కనబడేవారు ఎంతో పెద్ద పదవిలు చేసి రిటైర్డ్ అయ్యాక అతి సామాన్యంగా అందరితో కలిసిపోయి తిరుగుతున్న వీళ్ళను చూస్తె ఇరవయ్యి ఏళ్ళ క్రితం నేను చుసిన వారెన వీళ్ళు అనిపిస్తుంది ..
 మూడు నెలల క్రితం కల్పన వాళ్ళ నాన్న బసవేశ్వర రావు అంకుల్  వెళ్ళిపోయారు ఎప్పుడు కనబడిన వాళ్ళ అమ్మాయి రాజకీయంగా ఎలా ఎదుగుతుంది మిగిలిన వారు ఎలా వున్నారు అని ఆపి చెబుతుండేవారు .. ఆయన లేరు .అంత క్రితం   నెల లోనే ఎప్పుడు నవ్వుతు త్రుళ్ళుతూ అందర్నీ నవ్విస్తుండే డిఎస్పి ఆంటీ (అంకుల్ ఎసిపి )సడెన్గా గుండేనొప్పి తో సెలవు చెప్పేశారు న్యూ ఇయర్ వచ్చిందంటే మా కాలనీ పార్క్ లో ప్రోగ్రం అంత ఆంటీ లాంటి వాళ్ళు ఏర్పాటు చేసేదే .
. ఇకపోతే మా ఇంటి వెనుక గోడ ఆవల నైరుతి మూల  కోనేరు రంగారావుగారు ఆయన సతీమణి తక్కువ వ్యవధిలోనే వెళ్ళిపోయరు  వాయువ్యం గోడకి ఆవల ఇంజినీరు ప్రసాదుగారు దక్షిణం వైపు వున్నా నాగయ్య గారు ఎదురింటి కోటేశ్వర రావు మామగారు  సెలవు తీసుకున్నారు వృద్దాప్యం మీదకి వచ్చి ఏదొక రూపాన మృత్యువు తీసుకుపోతుంది ఇది అత్యంత సహజమైనదే కాని మనస్సు తల్లడిల్లుతుంది ..యెన్నొ కలలతో ఆశలతో కష్టపడి కట్టుకున్న సౌధాలు వాటి అధిపతులు లేక శిధిలం అవ్వుతున్నాయి వెలిసిపోతున్నాయి ఖాళీ అవ్వుతున్నాయి  అపురూపంగా పెంచుకున్న మొక్కలన్నీ ఈ రోజు వృక్షలయ్యి కాలని  అంతటిని కమ్మేసి ఎవరున్న లేకున్నా మీకు తోడుగా మేము వున్నాము కదా అని ఒదార్చుతున్నట్లు తోస్తుంది ...ఎప్పటికైనా ఖాళి చేయాల్సిందే కదా హ్మ్మ్!. కాల చక్రం ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగేస్తే ఎంత బాగుండునో !

గుండెల్లో గోదారి

గుండెల్లో గోదారి టైటిల్ తగ్గట్టుగానే బానే వుంది కథ ఎక్కడో చదివినట్లుగా అనిపించింది  బి. రామారావు గోదారి కథల్లోని దా అన్నట్లు అనిపించింది,సినిమా చాలా వాస్తవానికి దగ్గరగా చిత్రీకరించారు ముఖ్యంగా ఉప్పెన సమయం లో గోదారి గ్రామాల్ని ముంచెత్తే దృశ్యాలు గుండెలు దడ దడ లాడక మానవు నాకైతే నేనే అక్కడి వరదల్లో చిక్కుకున్నానేమో అన్నంతగా అనిపించింది ,బహుశ అంతగా లీనం అయ్యాను అనుకుంటా :-) గ్రామీణ వాతావరణం పల్లెకార్ల కుటుంబాలు  వారి సాంస్కృతిక  జీవనం  కష్ట జీవులు  దళారి వ్యవస్థ కోరల్లో చిక్కి జీవించడం   ప్రభుత్వ వైద్యశాల పొలిసు స్టేషన్,అమాయకుల పై అక్రమంగా కేసులు బనాయించడం పెద్దవారు బడుగు జీవులపై చేసే పెత్తనం చక్కగా చిత్రీకరించారు గోదారి పరిసర ప్రాంతాల వారి వినోదాలైనతిరునాళ్ళు  కోడి పందాలు రికార్డ్ డాన్సులు పడవ పందాలు ఆద్యంతం వినోదం కలిగించాయి ,పాటలు  ఓ మోస్తరుగా వున్నాయి. వరదలో చిక్కుకుని నది నడి  బొడ్డులో గడ్డి వాము మీద సేద తీరుతు కొత్త పెళ్లి కొడుకు పెళ్లి కూతురు  తమ తమ గతం చెబుతూ మనకి సినిమా చూపిస్తారు ,ఎక్కడో ఒకటి రెండు  అభ్యంతరకర దృశ్యాలు తప్పించి సినిమాని బంధు మిత్ర సపరివారంగా చూడొచ్చు అనుకుంటాను :)  

కొన్ని స్నేహాలు

జీవన ప్రయాణంలో బాల్యం నుంచి వృద్దాప్యం వరకు యెంతో మంది
 మలుపు మలుపుకి మిత్రులు తారసపడుతుంటారు (మిత్రులు అనుకోవచ్చో లేదో ?)ఎంతో ఆప్తులుగా దగ్గరకి వస్తారు (మనం భ్రమ పడతాం )అంతలోనే మాయం అవుతారు కొన్నిస్నేహాలు  అంతే అనుకుంటాను అవి ఎప్పటికి అర్ధం కావు  ఈ స్నేహాల్ని మనస్సుకు తీసుకోకూడదు అంతే అంతే అంతే .....!

జ్ఞాపకాల నిధులు

• • • కొత్తగా బ్లాగు లోకం లోకి..అంటూ నేను అడుగులు వేసి ఇప్పటికి నాలుగు సంవత్సరాలు నిండాయి .అప్పట్లో నా బ్లాగు ఓపెన్ చేసి దానికి నామకరణం చేసి మొదటి పోస్ట్ రెండవ పోస్ట్ రొటీన్ కి భిన్నంగా...రాసింది నాకు బ్లాగు ని పరిచయం చేసిన మిత్రుడే కాకపొతే నేను చెబుతుంటే తన ఆలోచనలు రెండు కలిపి అక్షర రూపం ఇచ్చారు .బ్లాగులు తెరచి ఉంచిన జ్ఞాపకాల నిధులు వెనక్కి వెళ్లి చదువుకుంటుంటే భలే గమ్మత్తుగా వున్నాయి.అప్పుడప్పుడు రిలాక్స్ అవ్వడానికి నాకో వేదిక ఈ" హిమబిందువులు ".
    •   

పేరు చూసి మోసపోయన్రా బాబోయ్ !

   వెళ్ళక వెళ్ళక  చాలా కాలం తరువాత  సినిమాకి వెళ్లాను ఆ సినిమా టైటిల్  విన్నప్పుడే ఆ సినిమా మీద తెగ లవ్ పెంచేసుకున్నాను,పేరు చూసి ప్రేమించేస్తార అని సందేహం రావచ్చు పేరుకి తగ్గట్టు కథ వుంటుందా సినిమా ఉంటుందా అలాగే మనుష్యులు వుంటారా ఇదెక్కడి విడ్డూరం అని ఆశ్చర్య పొతే అది నా తప్పు కాదు అది నా మనస్సు తప్పు అల్లా ఊహించేసుకుంటాను :(
కనీసం సినిమాకి తగిన టైటిల్ పెట్టొచ్చుగా లేక ఆ టైటిల్ నచ్చేతే దానికి తగ్గ కథ అల్లవచ్చుకదా !కనీసం వెళ్ళేప్పుడు రివ్యు లు  చదవకపోవడం నా తప్పే ,అంతా అయ్యాక అవలోకన చేసుకుంటే ఇద్దరు అన్నదమ్ములు మద్య రిలేషన్స్ ఎలా ఉంటాయో లేక పనిపాట లేక ఊరి మీద పడి  తిరిగిన ఆత్మాభిమానం కండబలం గుండె బలం వుంటే బ్రతికేయొచ్చు అనే సందేశం ,అందమైన అబ్బాయిలు కనబడితే అమ్మాయిలూవారి వెంటబడి  వాళ్ళ కోసం వెర్రెత్తి పోవడం అనక పెళ్ళి చేసుకోవడం ..హ్మ్మ్ ప్చ్
యెంత నిరాశ కలిగిందంటే చెప్పలేను ..      మరచిపోలేనంతగా ఒక శంకరాభరణం సాగర సంగమం సీతారామయ్యగారి మనవరాలు మున్నగు వాటి కోవలోకి వస్తుందని సినిమా పేరు చూసి బ్రమ పడ్డాను అసలు నాకు తెలియక అడుగుతున్నాను అసలు ఈ సినిమాకి ఆ పేరెందుకు పెట్టారు ? 

తిరిగి వచ్చిన బాల్యం

బాల్యం  అన్నా వాటి తాలూక జ్ఞాపకలన్నా నాకు "ప్రాణం ".కాల చక్రం వెనక్కి తిరిగిపోయి తిరిగి మా అమ్మ నాన్న లతో అక్క చెల్లెళ్లు తమ్ముళ్ళ తో జీవితం మరల మొదలైతే ఎంత బాగుండును అనిపిస్తుంది ,పెద్దవాళ్ళం అవ్వకుండా అక్కడితోనే యెప్పటికి ఆగిపోతే ఎంత బాగుంటుందో అని ఎన్నో సార్లు మేమంతా అనుకుంటూవుంటాము ,ప్రతి ఒక్కరికి ఇదే ఫీలింగ్ అని తెలుస్తుంది నాటి పాత మధురాలు ప్రతి ఒక్కరి హృదయంలో అపురూపంగా దాచబడి వుంటాయి  వాటిని వెలికి తీసే కొద్ది అపురూపమైన జ్ఞాపకాలు పొరలు పొరలుగా వస్తుంటాయి.జీవితం లో అత్యంత ఆనందముగా గడిపిన రోజులు తరచి చూసుకుంటే అమ్మమ్మ ,నానమ్మ ఊర్లలో  హద్దులు లేని అల్లరితో నేను గడిపిన జీవితం అపురూపం
.ఇంట్లో ఆరుగురు పిల్లల్లలో నేను  చాల అల్లరి చేసేదాన్ని .ఆటల్లో అలగడం తోండీ ఆటలు ఆడటం లో కూడా దిట్టనే నా వెనుక ఎప్పుడు పిల్ల గ్యాంగ్ ఉండవలసిందే ,నేనేమి నా కూడా రమ్మని చెప్పేదాన్ని కాదు అయిన నా వెనుక అనుసరించేవారు ఊరులోని చుట్టాలందరికి నేను పరిచయమే అంటే ప్రతి ఇల్లు సర్వే చేసి వచ్చేదాన్ని అన్నమాట .పిల్లలం పెద్ద క్లాసులకి వచ్చేసరికి రెండు ఊర్లు  తరచూ వెళ్ళడం అమ్మ తగ్గించేసింది,తరువాత  కాల చక్రంలో అమ్మమ్మ , నాయనమ్మ గతించేసరికి పూర్తిగా తగ్గించి అడపదడప ముఖ్యమైన పెళ్ళిళ్ళు కార్యక్రమాలకి వెళ్ళడానికి పరిమితం అయ్యాము
 .ఈ మధ్య అమ్మవాళ్ళ నాన్నగారికి(తాతయ్య ) వంద సంవత్సరాలు పూర్తయిన సందర్భంగా పుట్టిన రోజు పండుగ ఆయన సంతానం అంత అమ్మమ్మ ఊర్లో వేడుకగా జరిపాము ఆ రోజు ఆదివారం కావడం అంత  ఆటవిడుపుగా తిరిగి మా "బాల్యం  "లోకి మేము వెళ్ళిపోయాము మా పిల్లలకన్నా అనిమిక్కిలిగా అల్లరి చేసాము మధ్యాహ్నం భోజనం తరువాత ఇంటి వెనుకనే వున్నా మా పంట పొలాల్లోకి మా సైన్యాన్ని తీసుకుని వెళ్ళాము ,చిన్నప్పుడు మేము తిరిగిన పంట బోదెలు చెరువులు తిప్పి మా కథలన్నీ పిల్లలికి వర్ణించి వర్ణించి చెప్పాము , కోల్పోయిన బాల్యం  పోల్చి ఊరించి మరీ చెప్పాము గడ్డి వామీ లో మేము ఆడిన దాగుడుమూత ఆటలు చెప్పి అక్కడ పొలం లో వున్నా గడ్డి వామిలో ఉత్సాహంగా ఎక్కేసాము పిల్ల పెద్ద పాతిక  ముప్పయ్యి మందిమి  ఎక్కి తొక్కి కథలు కబుర్లు చెప్పుకుంటూ వుండగా దారిన పొయ్యేవారు మా వంక విచిత్రంగా చూసి వెళ్ళడం ఊర్లో  అందరికి ఉప్పు  అందిచ్చారు అనుకుంటాను మా పెద్ద మామయ్యా (అమ్మ తమ్ముడు )పొలం గట్టు మీదనుండే గట్టిగ ఒక కేక వేసాడు "రేయ్  దిగండ్రా ,లక్ష రూపాయల పంట తోక్కేసార్రా "అంటూ మామయ్యా అంటే అందరకి కొంచెం భయం లక్ష రూపాయలూ  అనేసర్కి తెల్లబోయాము ,విషయం ఏవిట అని చూస్తె మేము ఎక్కి తోక్కినది నూర్చడానికి పేర్చిన వరికుప్ప అట చిన్న చినుకు పడిన ధాన్యం మొత్తం నాశనం అంట ,మాకేం తెలుసు చిన్నప్పుడు ఆడుకున్న వరిగడ్డి వాము అనుకున్నాము అని ఎదురు ధభాయించాము ,ఆనక నలుగురైదుగురు కలిసి గడ్డి తెచ్చుకుని సరిచేసుకున్నారు యధాప్రకారం ఇంటికి వెళ్ళాక పిన్నమ్మలు భంధువులు పరిహాసాలునా తుంటరి పని చిన్నప్పటి తుంటరి పనులు మానలేదా అని తామరాకులో ఆమ్లెట్.ఇన్ని రోజుల్లో సంవత్సరాల్లో అన్ని మరచి ఉత్సాహంగా ఉల్లాసంగా గడిపినది డిసెంబర్ ముప్పయ్యవ తారీఖునే .....జీవితం          .